(گفتمان‌های آموزشی قرآن کریم ( تفسیر موضوعی المیزان صفحه 119

از اين بيان روشن مي‌شود كه موسي عليه‌السلام در اعمال خود مراقبت شديدي داشته، كه

(290) گفتمان‌هاي آموزشي قرآن

هيچ عملي انجام نمي‌داده و حتي اراده‌اش را هم نمي‌كرده، مگر براي رضاي پروردگارش و به منظور جهاد در راه او، حتي اعمال طبيعي‌اش را هم به اين منظور انجام مي‌داده، غذا را به اين منظور مي‌خورده كه براي جهاد و تحصيل رضاي خدا نيرو داشته باشد.

اين نكته از سراپاي داستان او به چشم مي‌خورد، چون بعد از زدن قبطي بلافاصله از اين كه نيرويش صرف ياري مظلوم و كشتن ظالمي شده به عنوان شكرگزاري فرموده: «رَبِّ بِما اَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ اَكُونَ ظَهيرا لِلْمُجْرِمينَ!» (17 / قصص) و نيز وقتي كه از مصر بيرون آمد از در انزجار از ستم و ستم‌كار گفت: «رَبِّ نَجِّني مِنَ الْقَوْمِ‌الظّالِمينَ!» (21 / قصص) و نيز وقتي كه به راه افتاد از شدت علاقه به راه حق و ترس از انحراف از آن راه، اظهار اميدواري كرد كه: «عَسي رَبّي اَنْ يَهْدِيَني سَواءَ السَّبيلِ!» (22 / قصص) و

گفتمان موسي با دختران شعيب عليه‌السلام (291)

باز وقتي كه گوسفندان شعيب را آب داد و به طرف سايه رفت از در مسرت از اين كه نيرويي كه خدا به او داده، صرف در راه رضاي خدا شده و دريغ از اين كه اين نيرو را از كف بدهد و نخوردن غذا آن را سست كند، گفت: «رَبِّ اِنّي لِمااَنْزَلْتَ اِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقيرٌ!» (24 / قصص) و نيز وقتي كه خود را اجير شعيب عليه‌السلام كرد و دختر او را به عقد درآورد گفت: «وَ اللّهُ عَلي مانَقـُولُ وَكيـلٌ ـ خدا بر آن‌چه در اين قرار داد مي‌گوييم وكيل است!» (28 / قصص)(1)

1- الميزان، ج: 16، ص: 31.

(292) گفتمان‌هاي آموزشي قرآن

چوپاني موسي براي شعيب، تعليم پيامبري

«فَجاءَتْهُ اِحْديهُما تَمْشي عَلَي اسْتِحْياءٍ قالَتْ اِنَّ اَبييَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ اَجْرَما سَقَيْتَ لَنا فَلَمّا جاءَهُ وَ قَصَ‌عَلَيْهِ الْقَصَصَ قالَ لا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ‌الْقَوْمِ الظّالِمينَ...!»