زلال اندیشه رضوی: مجموعه مقالات برگزیده همایش صفحه 97

4. نقش زیارت در بهداشت روانی

زیارت یکی از اعمال و مناسک دینی است و به عنوان یک تجربه فردی در ارتباط با خداوند تلقی شده و در دین توحیدی اسلام جایگاه ویژه ای دارد. با بررسی ادبیات پژوهشی موجود درمی یابیم که رفتارهای دینی مثل زیارت و عبادت در نزد مسلمانان به عنوان یک ارزش محسوب شده و بر انجام آنها تأکید می شود.

در زیارت فرد با حضور در مکان مشخصی نسبت به صاحب آن مکان یا خود مکان که تشخص یافته، عرض ارادت نموده و به طرح مسائل و مشکلات خود و اجتماع با پروردگار می پردازد و در آن مکان مقدس با واسطه قرار دادن آن صاحب شان و منزلت، آرزوهای خود را تعقیب می کند. زیرا در حین زیارت با نزدیک کردن خود به پروردگار، احساس آرامش درونی کرده و تخلیه هیجانی انجام می دهد. این امر نیز نهایتاً به سلامت روانی فرد کمک می کند. (1)

پژوهشگری دیگر نیز به نام موریس(1983)با انجام پژوهشی، اثر زیارت دینی را روی افسردگی و اضطراب بر124بیمار جسمی مطالعه کرد و دریافت که علائم مثبت بیماری آنها بعد از انجام زیارت کاهش معناداری یافته و این کاهش حداقل تا 10ماه بعد از برگشتن از زیارت ادامه دارد. همچنین پژوهشگری دیگر نیز در پژوهشی به بررسی نقش زیارت دینی در سلامت روانی افراد پرداخته و در یافته های خود همبستگی خطی مثبت بین زیارت دینی و سلامت روانی را گزارش کردند.

یافته های این پژوهشگران نشان داد که تفاوت موجود بین گروه زیارتی و سیاحتی در سلامت روانی بعد از بازگشت از سفر نیز وجود داشته و زائران