اوضاع طبیعی و انسانی قیامت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 138

نشانه‌هاي قيامت (273)

ايـن امـــور ذكـر شــده اســت.

اينكه خداي تعالي نشأه قيامت و جزا را به وسيله مقدمات آن تعريف مي‌كند و خاطرنشان مي‌سازد كه نشاني آن برچيده شدن بساط دنيا و خراب شدن بنيان زمين آن و متلاشي شدن كوههاي آن و پاره پاره شدن آسمان آن و محو و بي نور شدن ستارگان آن و غير اينهــا، در حقيقـت از قبيــل تحديــد حدود يك نشأه به سقوط نظام حاكـم بر نشــأاي ديگر است: « وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الاُْولي فَلَوْلا تَذَكَّروُنَ.» (62 / واقعه)

نشانه 1 ـ محوشدن نور ستارگان

پس معناي اينكه فرمود: «فاِذَاالنُّجُومُ طُمِسَتْ،» اين است كه در آن روز اثر ستارگان، نور و ساير آثار آن محو مي‌شود، چــون كلمه طمــس به معناي زايـل كردن

(274) اوضاع طبيعي و انساني قيامت

اثر و محو آن اســت ، همچنان كه در جــاي ديگر اين طمــس را معنا كــرده و فرموده: «وَ اِذَا النُّجُومُ‌انْكَدَرَتْ.»(2 / تكوير)

نشـانه 2 ـ شكافته شدن آسمان

«وَ اِذَاالسَّماءُفُرِجَتْ» ـ يعني«روزي‌كه‌آسمان‌پاره‌مي‌شود،»و درجاي‌ديگراين‌فرج‌را معنا كرده فرموده: «اِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ.»

نشانه 3 ـ ريشه‌كن شدن كوهها