اوضاع طبیعی و انسانی قیامت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 142

در آيــه شريفــه كلمه «مُرْضِعَة» را به كار بــرده تا دلالت كنــد، بر اينكــه دهشــت و هــول قيـامـت، آن چنـان سـخـت اســت كـه وقتـي نـاگــهـانـي مـي‌رســـد، مـادري كـــه پستــان در دهــان بچـــه‌اش گـــذاشتـه، آن را از دهـــان او بيـــرون مــي‌كشــد.

نشـانه 7 ـ گيـج و دهشت زده شــدن آدمهـا

در جمله: «وَ تَرَي النّاسَ سُكاري وَ ما هُمْ بِسُكاري،» مي‌فرمايد مست نيستند، در حالي كه خودش قبلاً فرموده بود كه ايشان را مست مي‌بيني و اين بدان منظور است كه

(280) اوضاع طبيعي و انساني قيامت

دلالت كند بر اينكه مستي ايشان و اينكه عقلهايشان را از دست داده و دچار دهشت و حيرت شده‌اند، از شراب نيست، بلكه از شدت عذاب خدا است كه ايشان را به آن حالت افكنده، همچنانكه خداي عز و جل فرموده: «اِنَّ اَخْذَهُ اَليمٌ شَديدٌ!» (102 / هود)

و ظاهر آيه اين است كه اين زلزله قبــل از نفخه اولــي صور كه خــدا از آن در آيه: «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمواتِ وَ مَنْ فِي‌الاَْرْضِ اِلاّ مَنْ شاءَ اللّهُ ثُمَّ نُفِخَ فيهِ اُخْري فَاِذاهُمْ قِيامٌ يَنْظُروُنَ،» (68 / زمر) خبر داده، واقع مي‌شود، چون آيه مورد بحث مردم‌را در حال‌عادي فرض‌كرده كه ناگهاني و بي مقدمه زلزله ساعت رخ مي‌دهد و حال ايشان از مشاهده آن دگرگون گشته، به آن صورت كه آيه شريفه شرح داده، در مي‌آيند.

و ايــن قبــل از نفخــه اولـــي اســت، كــه مــردم بــا آن مــي‌ميـرنــد، نــه نفخــه دوم، چون قبــل از نفخـه دوم، مـردم زنـده‌اي در روي زميـن وجـود نـدارد . (1)

نشانه‌هاي قيامت (281)

سقوط و انهدام و تلاطم در آسمانها و زمين

«اِذَا الشَّمْـسُ كُوِّرَتْ،»