- تقديم به 1
- متن تأئيديه حضرت آيةاللّه محمد يزدي 2
- متن تائيديه حضرت آيةاللّه مرتضي مقتدايي 3
- متنتأييديه حضرت آيةاللّهسيدعلياصغردستغيبنماينده محترمخبرگانرهبريدراستانفارس 4
- مقدمه ناشر 5
- مقـدمـه مـؤلـف 7
- نمونه عملي از نحوه زنده كردن مردگان 10
- فصل اول:وضعيت انساني در روز محشر 10
- قسمت دوم: كليـاتي از آغاز و انجـام قيامت 16
- الف: قيـامت چگـونــه آغــــاز مــيشــود؟ 16
- كليـاتي از آغاز و انجـام قيامت 16
- 1 ـ با نفخه اول همه ميميرند! 17
- 2 ـ با نفخه دوم همه زنده ميشوند! 18
- 3 ـ تاريكي زمين زايل مــيگــردد! 18
- 4 ـ نامههاي اعمال گشوده ميشوند! 19
- 5 ـ گواهــان احضار ميشوند! 19
- 6 ـ داوري واقعي آغاز مي‌شود! 19
- 7 ـ اعمال به صاحبانش رد مي‌شود! 20
- ب: احكام كيفراجراميشود ! 20
- 1 ـ راندهشدن كفار بصورت گروهي به جهنم 21
- 2 ـ اوليــــن سئــوال خـازنـان جهنـــم 21
- 3 ـ دستور دخـولاز ابـواب جهنم 22
- ج : احكــام پاداش اجــرا مي‌شود! 23
- 1 ـ سوق داده شدن متقين بصورت گروهي به بهشت 24
- 2 ـ صدق وعده پروردگار 24
- 3 ـ وراثت زمين بهشت 25
- 4 ـ اقامت و استفاده دلخواه از بهشت 25
- 5 ـ داوري بحــق و حمـد خداي سبحان 26
- قســمت ســوم : مشخصــههــاي قيامـت 29
- مشخصهها و معرفههاي قيامت و روز حشر 29
- تفاوت حساب روز قيامت با بازجوئيهاي برزخ يا قبر 31
- نوع ديدن در روز قيامت 33
- معــرفــه دوم قيـامت : روز مشهــود 33
- ظهـور و بــروز اسرار باطنها 34
- معرفــه ســوّم قيامـت : زمـان وقوع 35
- معرفه چهارم قيامت: تكلّم در روز قيامت 36
- چگونگي تكلم در روز قيامت 37
- ظهور ملكات نفساني به جاي تكلم در قيامت 38
- روز شهــادت گواهان (تكلم اضطراري و بي اختيار) 40
- معرفه پنجم قيامت: ظهور نتيجه اعمال انسان (پايان اختيار و عمل) 40
- روز قيامت، ظرف جزا (نه ظرف عمل) 41
- معرفه ششم قيامت : سعادت و شقاوت 43
- بهشت يا آتش در قيامت (انتهاي سير انساني) 44
- تــدارك بـراي سفـر بـا سعـادت آخــرت 45
- صداي نفس بدبختان در آتش جهنم 45
- از معرفههــاي قيامــت: برطرف شدن ترديدها 46
- هر كس آنچه كرده ميداند! 47
- كورشدگان و فراموششدگان روز محشر 49
- اصناف سهگانه مردم در روز محشر 52
- خـروج از قبـر و فاش شدن نهان انسان 53
- حــال فــزع كل موجــودات 55
- موقفيازپنجاه مواقف روزقيامت 56
- قيامت در سوره قيامت 58
- روزي كه مؤمنيــن، استهزاگران را نظــاره ميكنند! 61
- قطع ارتباط افراد و خانواده و نسب در روز قيامت 63
- روزي كه بت و بتپرست با هم محشور ميشوند 65
- حشر جمعي مشركين و خدايان دروغين 67
- روز بــييــار و بـــي يــاور 68
- حشـر و ظهور مالكيت حقيقي الهي 69
- خلق قيامت و نفخ صور و كيفيت احضار و حشر عام 70
- نشر و بازشدن طومار مردگان در پيشگاهالهي 72
- قسمت چهــارم: وضعيـت زنــده شـدگـان 73
- بـازگشت خـاك هـر قالبي به قالبروح خود 73
- ورود به قيامت با سائـق و شاهد 75
- كنار رفتن پرده غفلت و تيزبين شدن ديدگان 77
- فـرشتـه مـوكـل تحـويلـش مـيدهــد! 79
- شرح روزي كه در صور دميده مـيشـود! 80
- پـايـان سرنوشـت انسانها 86
- فَتَعالَي اللّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ! (1) 87
- رستاخيز همه مردگان با آخريــن نفخه صور 88
- حال مردم در نفخه اول صور و در نفخهدوم صور 90
- كيفيت نفخ و دميدن در صور 91
- از قبرها با سرعت بيرون ميآيند! 94
- تلاطم انساني قبل از قيامت و نفخ صور براي جمع شدن 95
- صحــراي محشـــر 96
- ســــؤال يـــوم حشـــر 96
- هلاكشدگان در پيشگاه خدا حاضر خواهند شد! 98
- ظهور دهشت و اهوال غير قابل تصور در قيامت 99
- روز آزفه، دلها از شدت ترس بهگلوگاه ميرسد! 101
- يَوْمَ التَّناد، روز فريادهاي بلند و فرارهاي بي فايده 102
- شدت روز قيامت و ناتواني مستكبرين از سجده 104
- توصيف روز قيامت و عذاب كفار در آن 106
- روزي سخت بــر كـافـران، روز نقـر ناقور 110
- بطشه كبري! انتقام الهي 111
- حال انسان در روز قيامت 114
- حال جمعي مـردم در روز قيـامـت 117
- احـوال متفاوت انسـانها در وقوع صيحه آسماني 121
- طامّه كبري - ضابطه سكونت در جهنم و سكونت در بهشت 124
- مقــام پروردگار و كسي كه از آن بترسد! 127
- حشـر تمامي جنبندگــان روي زمين و پرندگان هوا 129
- قسـمت پنجـم: رستــاخيـز سـايـر مــوجــودات 129
- اثبات حشــر بــراي حيـوانــات 132
- سؤالات و ابهامات در حشر حيوانات 132
- شباهت حشر حيوانات به حشر انسان 133
- حشر آسمانها و زمين و آفتاب و ماه و سنگها و غير آن 133
- عــدم اثبــات پيامبـر بـر غيـر انسـان 135
- فصل دوم:تغييرات طبيعي و نشانههاي 58 گانه قيامت 136
- سقـــوط نظــام دنيـــا و نشـــانههــاي آن 137
- نشانه 3 ـ ريشهكن شدن كوهها 138
- نشـانه 2 ـ شكافته شدن آسمان 138
- نشانه 1 ـ محوشدن نور ستارگان 138
- نشانه 4 ـ حاضرشــدن انبيــاء 139
- نشانه 6 - رهــــا كــــردن عـــزيـــــزان 141
- نشانه 5 ـ وقــــــوع زلـــزلـــه عظيـــــم 141
- نشـانه 7 ـ گيـج و دهشت زده شــدن آدمهـا 142
- نشانه 8 ـ پيچيده و تاريكشدن خورشيد 143
- نشانه 11 ـ بيصاحب ماندن اموال 144
- نشــانــه 10 ـ راه افتـادن كوهها 144
- نشانه 9 ـ سقـوط و تيـرهشـدن ستارگان 144
- نشانه 12 ـ محشور شدن وحوش 145
- نشانه 13 ـ آتـــش شــــدن دريــاهــــا 146
- نشانه 14 ـ رسيدن نفوس به زوج خود 146
- نشانه 15 ـ سؤال از دختــران زنده بگـور شده 147
- نشانه 16 ـ بــاز شــدن نامههـاي اعمـــال 148
- نشانه 17 ـ كندهشدن و پيچيدهشدن آسمانها 148
- نشانه 19 ـ نــزديــك شــدن بهشــت به اهــل آن 149
- نشــــانــــه 18 ـ افـــروختـــه شـــــدن دوزخ 149
- نشانه 20 ـ پي بردن فرد به اعمال خود 150
- نشانه 22 ـ گشاد شدن زمين و بيرون ريختن مردگان 152
- نشانه 21 ـ منشق و منقاد شدن آسمان 152
- نشانه 23 ـ بركندهشدن كوهها و ظهور افق زمين 153
- نشانه 24 ـ بـــازشـدن درهـــاي آسمــــان 155
- نشـانه 25 ـ تلاشي و تبـديل كوهها به ســراب 155
- نشانه 26 ـ تغييريافتن زمين و آسمان به‌شكل ديگر 157
- نشانه 27 ـ ذره ذره شدن كوههــا و تخت شدن زميــن 159
- نشانه 28 ـ پيچيدهشدن آسمان مانند طومار 160
- نشانه 29 ـ حركت كوهها چون ابرها 162
- نشـانه 30 ـ آسمان مثل مس ذوبشده 164
- نشانه 31 ـ كوههامثل پشمحلاجيشده 164
- نشانه 32 ـ خسوف و تاريك شدن ماه 165
- نشانه 33 ـ جمعشدن ماه و خورشيد با هم 166
- نشــانــه 34 ـ دود آوردن آسمـان 167
- نشـانـه 35 ـ روشن شـدن زمين با نـور پروردگار 168
- نشانه 36 ـ دميـده شـدن در صـــور 171
- نشانه 39 ـ ظاهر شدن ملائكه و عرش براي انسانها 171
- نشانه 37 ـ كوبيدهشدن زمين و كوهها 171
- نشانه 38 ـ منشق و واهي شدن آسمان 171
- نشانه 40 ـ فاش شدن عقايد و اعمال انسان براي خدا 172
- نشانه 41 ـ قرارگرفتن همه مردگان در روي زمين 174
- نشانه 43 ـ تكانخوردن زمين با زلزله عظيم 176
- نشانه 42 ـ زيرو رو شدن نظام عالم 176
- نشانه 44 ـ آرد شدن كوهها و پراكنده شدن آنها در هوا 177
- نشانه 45 ـ انفطــار و پـــارهشــدن آسمــان 179
- نشانه 47 ـ متصل و مخلوط شدن دريـاهــا بـا هــم 179
- نشانه 46 ـ درهم شدن ستارگان و خروج آنها از مدار 179
- نشانه 48 ـ منقلبشدن خاك قبرها و ظاهرشدن مردگان 180
- نشانه 49 ـ زلزلههاي پيدرپي زمين و خروج اثقال آن 182
- نشانه 50 ـ سخن گفتن زمين از حوادث واقع در روي آن 182
- نشانه 51 ـ متمايز شـدن افراد بـراي ديدن اعمال خود 183
- نشانه 52 ـ پراكنده شدن مـردم مانند ملخ روي زمين 187
- نشانه 53 ـ متلاشي شدن كوهها چون پشم رنگارنگ حلاجي 187
- نشانه 54 ـ تبديــل شـــدن كوههـــا به تــل ماســــه 190
- نشانه 55 ـ انفطار و شكافتــه شدن آسمـــان 191
- نشانه 56 ـ شكافته شدن آسمان با ابرها و نزول ملائكه 192
- نشانه 57 ـ آمدن صيحه شديد و فرار انسان از اقرباي خود 194
- فصل سوم:يَوْمُ الْفَصْل، روز ميقات جمعي 197
- نشانه 58 ـ وقوع راجفه و رادفه - زلزله وحشتناك و صيحه عظيم 197
- يَـوْمُ الْفَصْـل، ميقات و وعـدهگاه خلـق 199
- يَـوْمُ الْفَصْل و كـمينگـاه بـودن جهنـم 201
- يَوْمُ الْفَصْل و بهشت رستگـاران 205
- يَوْمُ الْفَصْل و ربوبيت عمومي رحمان 207
- مـلائكــه و روح و نه خصـــوص طاغيـــان. 209
- يَوْمُ الْفَصْل، ذلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ 210
- تمتـع مجرمين در دنيا و عذابشان در يَوْمُ الْفَصْل 212
نشانه 26 ـ تغييريافتن زمين و آسمان به‌شكل ديگر
دقت كافي در آياتي كه پيرامون تبديل آسمانها و زمين بحث مي‌كند اين معنا را مي‌رسانــد كه اين مسأله در عظمت به مثابه‌اي نيست كه در تصور بگنجد و هر چه در آن باره فكــر كنيــم - مثلاً تصور كنيم زمين نقــره و آسمان طــلا مي‌شود و يا بلنديهــا و پستي‌هاي زميــن يكسان گردد و يا كــره زميــن يك پارچــه نان پخته گــردد بــاز آنچــه را كـه هســت تصـور نكــرده‌ايــم.
و اين‌گونه تعبيرها تنها در روايات نيست، بلكه در آيات كريمه قرآن نيز آمده است، مانند آيه: «وَاَشْرَقَتِ‌الاَْرْضُ‌بِنُورِرَبِّها...،»(69/زمر)وآيه: «وَ سُيِّرَتِ‌الْجِبالُ فَكانَتْ‌سَرابا،»(20/نبأ)
(306) اوضاع طبيعي و انساني قيامت
و آيه: «وَ تَرَي‌الْجِبالُ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِيَ تَمُرُّ مَرَّالسَّحابِ...،» (88 / نمل) ـ البته در صورتي كه مربوط به قيامت باشد ـ و همچنين آياتي ديگر، كه مانند روايات از نظامي خبر مي‌دهد كه ربط و شباهتي به نظام معهود دنيوي ندارد، چون پر واضح است كه روشن شدن زميـن به نور پــروردگارش غير از روشـن شــدن بـه نـور آفتـاب و ستارگــان اسـت.
و همچنين سير و به راه افتادن كوهها در آن روز غير از سير در اين نشأه است، زيرا سير كوه در اين نشأه، نتيجه‌اش متلاشي شدن و از بين رفتن آنست، نه سراب شدن آن، همچنين، بقيه آيات وارده در باب قيامت.
و معناي بروزشان براي واحد قهار، با اينكه تمامي موجودات هميشه براي خداي تعالي ظاهر و غير مخفي است، اين است كه آن روز تمامي علل و اسبابي كه آنها را از خدايشان محجوب مي‌كرد از كار افتاده، ديگر آن روز، با ديد دنيائيشان هيچ يك از آن
شرحي از تبدلات روز قيامت (307)
اسباب را كه در دنيا اختيار و سرپرستي آنان را در دست داشتند نمي‌بينند، تنها و تنها سبب مستقلي كه مؤثر در ايشان باشد خداي را خواهند يافت، همچنان كه آيات بسياري بر اين معنا دلالت دارد و مي‌رساند كه در قيامت مردم به هيچ جا ملتفت نشده و به هيچ جهتي روي نمي‌آورند، نه با بدنهايشان نه با دلهايشان و نيز به احوال آن روزشان و به احوال و اعمال گذشته شان توجه نمي‌كنند، الا اينكه خداي سبحان را حاضر و شاهد و مهيمن(1) و محيط بر آن مي‌يابند.
دليل بر اين معانــي كه گفتيم توصيف خداي سبحان است در آيه موردبحث به «واحِدِ قَهّار» كه اين توصيف به نوعي غلبه و تسلط اشعار دارد، پس بروز مردم براي