اوضاع طبیعی و انسانی قیامت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 171

نشانه 36 ـ دميـده شـدن در صـــور

«فَاِذا نُفِـخَ فِــي الصُّورِ نَفْخَـةٌ واحِـدَةٌ،» منظور از اين نفخه واحده، نفخه دوم است كه در آن مردگان زنده مي‌شوند. اگر آن را به صفت «واحِـدَة» توصيف كرده، براي اشاره به اين معنا بوده كه مسأله حتمي است و قضائش رانده شده و امر معلقي نيست كه احتياج بـه تكرار نفخه داشته بـاشــد.

نشانه‌هاي قيامت (331)

نشانه 37 ـ كوبيده‌شدن زمين و كوهها

«وَ حُمِلَـتِ الاَْرْضُ وَالْجِبـالُ فَدُكَّتــا دَكَّـةً واحِــدَةً،» «دُكَّتا» معنايش كوبيدن سخت است به طوري كه آنچه كوبيده مي‌شود، خرد گشته به صورت اجزايي ريز در آيد و منظور از حمل شدن زمين و جبال اين است كه قدرت الهي بر آنها احاطه مي‌يابد و توصيف آن به «دَكَّـةً واحِــدَةً» براي اين است كه به سرعت خرد شدن آنها اشاره كند و بفهماند خــرد شــدن كــوههــا و زميــن احتيــاج بــه كــوبيــدن بــار دوم نــــدارد.

«فَيَـــوْمَـئِــذٍ وَقَعَــــتِ الْــواقِـــعَــةُ: در چنيــن روزي قيـامـــت بپـــا مــي‌شــود!»

نشانه 38 ـ منشق و واهي شدن آسمان

(332) اوضاع طبيعي و انساني قيامت

«وَ انْشَقَّــتِ السَّمـاءُ فَهِـيَ يَـوْمَئِـذٍ واهِيَــةٌ،» انشقــاق به معناي جدا شدن قسمتي از يك چيز است و كلمه واهيه به معناي ضعف است. آيه شريفه در معناي آيه زير است كه مي‌فرمايد: «وَ يَوْمَ تَشَقَّــقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُــزِّلَ الْمَــلائِكَةُ تَنْزيلاً.» (25 / فرقان)

نشانه 39 ـ ظاهر شدن ملائكه و عرش براي انسانها