اوضاع طبیعی و انسانی قیامت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 172

«وَ الْمَلَكُ عَلي اَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَــوْقَـهُــمْ يَــوْمَئِـذٍ ثَمـانِيَــةٌ،» عرش در آن‌روز حامليني‌از ملائكه‌دارد، كه آيه‌زير نيز بدان‌اشاره‌مي‌كند: «اَلَّذينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِه وَ يَسْتَغْفرُونَ لِلَّذينَ امَنُوا...» (7 / غافر)

حاملان عرش در آن روز هشــت نفرند و اما اينكــه اين هشت نفــر از جنس ملائكه هستنــد و يا غيرايشان؟ آيه شريفه ساكت است، هرچند كه سياق آن از اشعار به اينكه

نشانه‌هاي قيامت (333)

از جنس ملــك مي‌باشند، خالي نيست.

ممكن هم هست غرض از ذكر انشقاق آسمان و بودن ملائكه در اطراف آن و اينكه حاملين عرش در آن‌روز هشت نفرند، اين‌باشدكه بفرمايد، در آن‌روز ملائكه و آسمان و عرش‌براي‌انسانها ظاهرمي‌شوند، همچنان‌كه قرآن در اين‌باره‌فرموده:«وَ تَرَي الْمَلائِكَةَ حافّيـنَ مِنْ حَوْلِ‌الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ.» (75 / زمر)

نشانه 40 ـ فاش شدن عقايد و اعمال انسان براي خدا

«يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفي مِنْكُمْ خافِيَةٌ،» (18 / الحاقه) معناي عرض بر خداي تعالي در روز قيامت كه روز جدايي حق از باطل و روز داوري است اين است كه: آنچه نزد هر انسان از عقيده و عمل هست براي خداي تعالـي فاش مي‌گردد، به طــوري كه هيچ عقيده

(334) اوضاع طبيعي و انساني قيامت

و هيچ‌فعلي از او براي خدا پنهان نماند.

اين از خصائص قيامت است، قيامت « يَوْمَ تُبْلَي‌السَّرائِر» (9 / طارق) است و « يَوْمَ هُمْ‌بارِزُونَ لا يَخْفي عَلَي‌اللّهِ مِنْهُمْ شَيْ‌ءٌ...،»(16/غافر) است، روزي‌است‌كه سريره‌ها (1) آشكــار و همه مردم براي خدا ظاهر مي‌شوند. البته اين صفات در دنيا هم دائما براي خدا هســت، ولي مردم آن روز فاش و هويدا مي‌بينند كه خداي تعالي چنيــن خدايي است! در آن روز براي انســان آشكار مي‌شود كه در دنيــا هم، در معــرض علم خدا بود و آن روز همــه فعل‌هايش ظاهــر مي‌گــردد و هيچ يـك از آنها پنهان نمـي‌ماند. (2)