اوضاع طبیعی و انسانی قیامت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 194

«وَيَوْمَ يَعَضُ‌الظّالِمُ عَلييَدَيْهِ يَقُولُ يالَيْتَنِي‌اتَّخَذْتُ مَعَ‌الرَّسُولِ‌سَبيلاً،»(27 /فرقان) معناي آيــه اين است كه: به يــاد آر روزي را كه ستمگــر آن چنان پشيمــان مي‌شود كه از فرط و شــدت ندامتش مي‌گويــد: اي كاش راهــي با رسول بــاز مي‌كردم و در نتيجه راه باريكي به سوي هدايـت به‌دست مي‌آوردم.

در ايــن سه آيــه اشعار بلكــه دلالت اســت كه سبب عمــده در ضلالــت اهل ضــلال، سرپرستي هــواپرستــان و اوليــاي شيطــان است، آنچــه هم كه خــود ما

نشانه‌هاي قيامت (371)

بــه چشــم مي‌بينيم مؤيد آن است.(1)

صيحـه شـديـد روز قيـامـــــت

«فَــأِذا جــاءَتِ الصّاخَّـةُ،»

«پــس وقتــــي آن صيحـــــه شــديــــد آسمــانــي بيــايـــد!» (33 / عبس)

نشانه 57 ـ آمدن صيحه شديد و فرار انسان از اقرباي خود

1- الميـــــــــزان ج: 15 ص: 280 .

(372) اوضاع طبيعي و انساني قيامت