اوضاع طبیعی و انسانی قیامت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 24

1 ـ سوق داده شدن متقين بصورت گروهي به بهشت

«وَ سيــــقَ الَّــذيــــنَ اتَّقَــــوْا رَبَّهُــمْ اِلَــــي الْجَنَّــــةِ زُمَــــرا حَتّــــي اِذا جــاءوُهــا وَ فُتِحَــتْ اَبْوابُــها....»

و كساني كه از انتقام پروردگار خود پرهيز داشتند دسته دسته به سوي بهشت، حركت داده مي‌شوند، تا آنكه بدانجا برسند، درهاي آن برويشان باز مي‌شود و موكلين بهشت در حــالي كـه بهشتيان را استقبــال مـي‌كنند، به ايشان مي‌گويند: سلام بر شما! كه پــاك بوديــد، پس بــراي هميشــه داخــل بهشــت شويد، شما همگــي در سلامــت مطلــق خواهيــد بــود و جز آنچــه مايــه خشنــودي اســت نخواهيــد ديد !

در اين آيه برخلاف آيه قبلي جواب اذا ذكر نشده و اين خود اشاره به آن است كه

(52) اوضاع طبيعي و انساني قيامت

امــر بهشــت مافــوق آن است كه با زبــان گفتــه شود و مــاوراي هـر مقياســي است كــه انـدازه‌اش را معين كنــد .

جمله «وَ فُتِحَتْ اَبْوابُها،» يعني تا آنكه به بهشت مي‌رسند، در حالي كه درها برايشان بـاز شده است. و منظور از جمله «خَزَنَتُها» ملائكه‌اي هستند كـه مـــوكل بــر بــهشتند.

«فَادْخُلُوهــا خــالِديــنَ!» اينـك داخــل شـويــد كـه اثـر پـاكـي شمـا ايـن اسـت كـه جـاودان در آن زنــدگي كنيـد !

2 ـ صدق وعده پروردگار

«وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذي صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ اَوْرَثَنَا الاَْرْضَ...» گويندگان اين سخن مردم