جغرافیای تاریخی هجرت امام رضا علیه السلام از مدینه تا مرو صفحه 124

1- «غر» هم آمده است.

2- «بلاش آباد» نیز آمده است.

3- احمدبن محمّدبن حسن بن احمد خلیفه نیشابوری، تاریخ نیشابور، ص117، 125 و همچنین مؤّد ثابتی، تاریخ نیشابور، ص340.

4- «فروبین» هم آمده است. عطاردی، اخبار و آثار امام رضا علیه السلام، ص86.

5- عطاردی می نویسد: در آن منزل چشمه ای بود که آب آن خشک شده بود، عطاردی، اخبار و آثار امام رضا علیه السلام، ص86.

6- عطاردی می نویسد: حضرت دستور دادند چاه را بار دیگر باز کنند، عطاردی، اخبار و آثار امام رضا علیه السلام، ص86.

آب آن چشمه استشفا می کنند.(1) بنابر آنچه مورّخان معاصر ذکر کرده اند، این چشمه که بعد از آن به حمام رضا علیه السلام معروف شد همچنان در شهر نیشابور وجود دارد.

قدمگاه نیشابور

در فاصله بیست و شش کیلومتری شهر کنونی نیشابور منطقه ای موسوم به قدمگاه علی بن موسی الرضا علیه السلام است که بر اثر کثرت استعمال به قدمگاه معروف

شده است. صاحب تحفه الرضویه می نویسد: هنگامی که حضرت رضا علیه السلام از نیشابور خارج شد، در راه به چشمه آبی رسید و در کنار آن چشمه سنگی بود، حضرت بر روی آن سنگ ایستاد و به نماز مشغول شد، نقش قدم مبارکش بر آن سنگ ظاهر گشت و الحال آن سنگ را بریده و به دیوار نصب کرده اند و بقعه ای برای آن ساخته اند و شعری در این باره از خواجه شیراز شیخ حافظ است که گفت:

در زمینی که نشان کف پای تو بود

سالها سجده صاحبنظران خواهد بود

صاحب تحفه الرضویه می افزاید: نگارنده آن محل را که هم اکنون به قدمگاه معروف است زیارت کرده و نظیر همان سنگ و همان نقش را در مقبره امامزاده محمّد محروق در خارج از شهر نیشابور دیده و ممکن است چنین اتفاقی در آن حوالی نیز افتاده و بعدها آن را در مقبره مزبور گذاشته و به دیوار نصب کرده باشند.(2)

صاحب تاریخ نائین معتقد است که این قدمگاهها و آثاری که از نقش پای حضرت بر روی سنگ است نقشی است که به عنوان یادبود آن حضرت بر روی سنگ حک کرده اند.(3)

صاحب تحفه الرضویه می نویسد: در قدمگاه روزی حضرت وارد شد و طلب انگور کرد، باغبانی گفت حالا فصل زمستان است و انگور در باغهای ما یافت