جغرافیای تاریخی هجرت امام رضا علیه السلام از مدینه تا مرو صفحه 85

1- کثه را برخی از جغرافیدانان به عنوان نام قدیم یزد و برخی ایالتی از یزد و یا اصطخر ذکر کرده اند.

2- اصطخری، مسالک الممالک، ص155 و سایر منابع.

3- فرصت الدوله، آثار العجم، ص130.

4- ابن بلخی منزلی را به نام «پادوست» در حدّ فاصل زرقان تا اصطخر به مسافت چهار فرسخ ذکر می کند. ر.ک. به: ابن بلخی، فارسنامه، ص232.

5- کهمنک، ابن بلخی، فارسنامه، ص232.

6- ابن بلخی از دیه شیر تا «تومره بست» را چهارفرسخ و از آن جا تا یزد را نُه فرسخ ذکر می کند. کهمنک، ابن بلخی، فارسنامه، ص232.

7- اصطخری، مسالک الممالک، ص 155.

1- شیراز تا زرقان شش فرسخ، زرقان دارای منازلی بر وادی عذب است.

2- از زرقان به اصطخر شش فرسخ.

3- از اصطخر به قریه «تیر»(1) چهار فرسخ.

4- از قریه تیر تا کهنک (2) هشت فرسخ.

5- از کهنک تا قریه «بیذ»(3) هشت فرسخ.

6- از قریه بیذ تا «ابرقویه» دوازده فرسخ.

7- از ابرقویه تا «دیه شیر»(4) سیزده فرسخ.

8- از دیه شیر تا «جور» شش فرسخ.

9- از جور تا «قلعه مجوس» شش فرسخ.

10- از قلعه مجوس تا «شهر کثه» در حومه یزد پنج فرسخ.

11- و از یزد تا «انجیره»(5) شش فرسخ، انجیره قبه ها و چشمه ای دارد که بر کناره های آن درختان انجیر است و این جا آخرین نقطه فارس است و جز این ناحیه ای ندارد و همه راه مجموعاً هشتاد فرسخ است.(6)

ابن بلخی، منازل شیراز به یزد را در نُه منزل ذکر می کند و مسافت شیراز به یزد را پنجاه و چهار فرسنگ برمی شمارد.(7) لسترنج در دو نقل جداگانه از جغرافیدانان قرون اولیه اسلامی به راه زمستانی و راه تابستانی اشاره می کند و می نویسد: راه زمستانی یا راه کاروانی که از دشتها و جلگه ها می گذشت، راه شیراز به سمت شمال خاوری بود که به اصطخر می رفت و از آن جا به ده بید می رسید و در این جا از دست راست راهی جدا می شد که به ابرقوه و یزد می رفت، اما راه اصلی به طرف چپ پیچیده و از سرمق و قریه آباده می گذشت و سپس در یزدخواست به راه