زندگانی چهارده معصوم (امام رضا علیه السلام) صفحه 30

شهادت امام علیه السلام

سرانجام مأمون تصمیم به قتل امام گرفت؛ زیرا دریافته بود که به هیچ وجه نمی‌تواند امام را آلت دست خویش قرار دهد و عظمت امام و توجه جامعه نسبت به آن گرامی نیز روزافزون بود، و با تمام کوششهای مأمون که مایل بود بر شخصیت اجتماعی امام لطمه‌ای وارد سازد، شخصیت و احترام امام روز به روز اوج بیشتر می‌گرفت.

مأمون می‌دانست هر چه وقت بگذرد حقانیت امام و تزویر مأمون برملا تر می‌شود؛ و از سوی دیگر عباسیان و طرفداران آنان از عمل مأمون در واگذاری ولیعهدی خود به امام، ناراضی بودند و حتی به عنوان مخالفت در بغداد با ابراهیم بن عباسی بیعت کردند. بدین ترتیب حکومت مأمون از جهات مختلف در خطر قرار گرفته بود، لذا پنهانی درصدد نابودی امام برآمد و او را مسموم ساخت تا هم از امام خلاصی یابد و هم بنی‌عباس و طرفدارانشان را به سوی خود جلب کند.

پس از شهادت آن گرامی به بنی‌عباس نوشت: «شما انتقاد می‌کردید که چرا مقام ولایتعهدی را به علی بن موسی الرضا وا گذاشتم، آگاه باشید که او درگذشت، پس به اطاعت من درآیید.» [57].

مأمون می‌کوشید طرفداران و پیروان امام رضا علیه‌السلام از شهادت امام مطلع نشوند، و با تظاهر و عوام‌فریبی می‌خواست جنایت خود را پنهان سازد و وانمود کند که امام به مرگ طبیعی درگذشته است، اما حقیقت پنهان نماند و یاران ویژه‌ی امام و وابستگان از ماجرا باخبر شدند.

اباصلت هروی که از یاران نزدیک امام رضا علیه‌السلام است، گفتاری دارد که چگونگی امور