(گفتمان‌های استراتژیک قرآن کریم ( تفسیر موضوعی المیزان صفحه 107

«وَ اصْطَفيكِ عَلي نِساءِالْعالَمينَ!» (42 / آل عمران) اصطفاي آن جناب بر زنان عالميان به معناي مقدم داشتن آن جناب بر ساير زنان است. حال ببينيم اين تقدم از تمامي جهات است يا از بعضي جهات؟ ظاهر آيات زيادي دلالت دارد بر اين‌كه از خصائص وجودي مريم عليهاالسلام انگشت روي هيچ خصيصه‌اي به جز ولادت عجيب فرزندش نمي‌گذارد، اين‌است كه اصطفا از هر جهت نيست بلكه همان زائيدن عيسي عليه‌السلام منظور است.

(244) گفتمان‌هاي استراتژيك قرآن كريم

و اما غير از كلمه اصطفاء كلمات ديگري كه در آيات مربوط به آن جناب آمده، از قبيل: تطهير و تصديق به كلمات خدا و كتب او و قنوت و محدثه بودن آن جناب همه اموري است كه اختصاصي به آن جناب ندارد، بلكه در ديگر زنان نيز احيانا يافت مي‌شود. اما اين‌كه بعضي گفته‌اند: مريم عليه‌السلام تنها از زنان هم عصر خود اصطفا شده، صحيح نيست، زيرا اطلاق آيه با آن نمي‌سازد!

«يا مَرْيَمُ اقْنُتي لِرَبِّكِ وَ اسْجُدي وَ ارْكَعي مَعَ‌الرّاكِعينَ!»

در اين آيه خداي تعالي مريم را ندا داده و چون ندا مستلزم توجه شخص ندا شده به سوي نداكننده است، قهرا هرجا كلمه ندا تكرار شود به منزله اين است كه به شخص ندا شده بفهماند من براي تو چند خبر دارم، خوب به آن اخبار گوش بده! در آيات موردبحث مي‌فهماند ما دو خبر برايت آورده‌ايم: يكي اين‌كه خداي تعالي تو را با مقام و منزلتي كه

ايجاد آمادگي براي تولد عيسي عليه‌السلام (245)

نزد او داري گرامي داشته و دوم وظيفه عبوديتي است كه تو بايد ملازم آن باشي، تا تلافي آن مقام و منزلت بوده باشد، پس اين دستور در عين اين‌كه دستور به ايفاي وظيفه عبودي است، دستور به اداي شكر آن مقام و منزلت نيز هست، در نتيجه برگشت معناي كلام به اين است كه حال كه خداي تعالي تو را اصطفاء كرده پس جا دارد قنوت و ركوع و سجده كني! (قنوت به معناي ملازم طاعت بودن توأم با خضوع است. سجده معنائي معروف دارد و ركوع به معناي منحني شدن و يا مطلق اظهار ذلت است.) (1)

بشارت تولد مسيح، عيسي پسر مريم!

1- الميزان ج: 3، ص: 294.

(246) گفتمان‌هاي استراتژيك قرآن كريم