(گفتمان‌های استراتژیک قرآن کریم ( تفسیر موضوعی المیزان صفحه 129

تصريح به خواسته خود نكرد و تنها به مسأله توحيد و تنزيه خدا و اعتراف به ظلم خود اكتفا كرد، ليكن با اين كلماتش حال دروني خود را و موقفي را كه در آن قرار گرفته بيان داشت، كه در معنا درخواست نجات و عافيت را مي‌رساند، خدا هم درخواست او را اجابت نموده، از اندوه و غمي كه به وي روي آورده بود نجاتش بداد! «وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنينَ!» وعده به نجات دادن هر مؤمن مبتلاي به اندوه است، البته مؤمني كه مانند يونس رو به درگاه وي آورد و او را چون وي ندا كند!

در الدر المنثور است كه ابن جرير از سعد روايت كرده كه گفت: از رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله شنيدم كه فرمود: آن اسم از اسامي خدا كه اگر كسي او را با آن بخواند اجابتش مي‌كند و هرچه بخواهد مي‌دهد، همان اسمي است كه يونس فرزند متي خواند!

عرضه داشتم يا رسول اللّه آن اسم مخصوص يونس بود يا براي همه مسلمين؟

دعائي از بطن ماهي! (295)

فرمود مخصوص يونس و مؤمنين است كه اگر خداي را با آن بخوانند مستجاب مي‌كند! مگر نشنيده‌اي كه خداي تعالي مي‌فرمايد: «وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنينَ!» پس ايمان شرطي است كه خدا آن را در دعاي دعاكننده شرط كرده است! (1)

تأديب يونس! و تسبيحات نجات دهنده

«وَ اِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلينَ!»

«اِذْ اَبَقَ اِلَـي الْفُلْـكِ الْمَشْحُونِ،»

«فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضينَ،»

1- الميزان ج: 14، ص: 444.