- مقدمه 1
- فضايل حضرت امام رضا 3
- ستايش امامي از امام ديگر 5
- ازدواج حضرت رضا با امالفضل 5
- درباني امام رضا 5
- خوشه انگور زهرآگين 6
- كوه و دريا و درختان همه در تسبيح اند 6
- نرم گشتن بندهاي آهن 7
- اخلاق امام 8
- احترام به مردم 8
- عبادت امام رضا 9
- عبادت امام در زندان 9
- طلب بهشت 10
- دعا در سجده شكر 10
- دعا در تعقيب نمازهاي واجب 10
- دعا براي تمامي بيماريها 11
- كرامات وضوي امام 11
- روزهي امام 12
- ختم قرآن 12
- احتجاجات حضرت امام رضا 13
- نور آسمان و زمين 17
- اكمال دين در لحظه وفات رسول 17
- فتواي تحريم خمر در قرآن 22
- قياس احاديث با قرآن 24
- صاحبان چهرههاي نوراني 24
- عدم رؤيت خدا 25
- اوهام قلوب بزرگتر از ديدگان چشم است 27
- بر غريبي حسين و درد او گريه كنيد 28
- به غم ما غمين باش، در شادي ما شاد 30
- حجاب خدا 30
- وصف خدا با خود خدا 31
- عبادت چيست 32
- خلق آدم علي صورته 32
- احتجاج در باب خداوند 32
- سخنان گرانقدر امام رضا 42
- عصمت حضرت زهرا 42
- حيات ويژه شهدا 43
- علت استواري آسمان و زمين 43
- حال خردمندان 43
- رؤياي صادق 45
- بخشيده شده از رحمت 47
- دعا، سلاح پيامبران 47
- بهترين شيوهي زندگي 47
- حكمت حمد و سوره 48
- مانع وقت نماز 48
- بعد از معرفت خدا 48
- غافل از اوقات نماز 49
- تأخير نماز عمدا 49
- فلسفهي نماز جماعت 50
- رضوان خدا 50
- تميز كردن مسجد 50
- عشق و علاقهي علامه حسن زادهي آملي به امام رضا 51
- دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند 52
- زهي مراتب خوابي كه به ز بيداري است 54
- خدمت به امام هشتم 55
- ماه رمضاني با نان و پياز 56
- ما چه كم داريم 56
- دوباره ديندار شدم 56
- پاورقي 56
فرمود: «اين آيه را نخواندهاي كه ميفرمايد: «لا تدركه الابصار و هو يدرك الابصار» [34].
گفتم: چرا خواندهام.
فرمود: «ميدانيد «ابصار» يعني چه؟»
گفتم: آري.
فرمود: «يعني چه؟»
گفتم: ابصار، يعني ديدگان (ديدن چشمان)
فرمود: «اوهام قلوب بزرگتر از ديدگان چشم است. پس اوهام نميتوانند او را درك كنند، ولي او اوهام را درك ميكند.» [35].
بر غريبي حسين و درد او گريه كنيد
ثقه جليل ريان بن شبيب گفت: در روز اول محرم بر امام ابي الحسن رضا عليهالسلام وارد شدم، به من فرمود: «اي پسر شبيب! آيا روزه داري؟»
گفتم: نه.
گفت: «اين روز، روزي است كه زكرياي پيامبر در آن پروردگار خود را خواند و گفت: «رب هب لي من لدنك ذرية طيبة انك سميع الدعاء» [36].
يعني «اي پروردگار من! مرا از نزد خويش ذُريتي پاك