ویژگیهای امام رضا علیه السلام صفحه 186

به عنايت نظري كن كه من دل شده را

نرود بي‌مدد لطف تو كاري از پيش

پناه اميدواران

در ايام گذشته كه طي مسير در راههاي طولاني خراسان سخت بود و مسافران با مشكلات و خطرات فراواني در بين راه برخورد مي‌كردند، شخصي به قصد زيارت حضرت ثامن الائمه (ع) از شهر و ديار خويش حركت نموده و قدم در راه دلدار گذاشت. او با عشق و علاقه‌ي تمام منازل و مراحل سفر را پشت سر گذاشته و لحظه به لحظه به مقصد خويش نزديك مي‌شد. در يكي از منزلها با مرد نا بينائي مصادف شد كه كور مادرزاد بود و هنگامي كه مرد نابينا فهميد آن مرد مسافر قاصد ديار يار بوده و بسوي حرم مطهر رضوي عازم است با دلي پر سوز و اميدوارانه از آن زائر تقاضا كرد كه هنگام مراجعت مقداري از خاك و غبار روضه‌ي منوره‌ي حضرت رضا (ع) را برايش بياورد كه شايد خداي تبارك و تعالي به بركت آن تربت اقدس چشمان بي‌فروغ او را نوراني گردانيده و شفا بخشد.

مرد زائر با دلسوزي تمام سخن او را پذيرفته و وعده داد كه هنگام برگشتن از زيارت براي او سوغاتي مورد نظرش را تهيه كرده و برايش به ارمغان بياورد.

او به حركت خود ادامه داده و وارد مشهد مقدس شد بعد از آنكه دل را در حريم يار جلا داد و به وجود خويش در آن فضاي عطرآگين حرم مطهر صفا بخشيد در روز آخر وداع نموده و مراجعت كرد اما بطور كلي از قولي كه به آن مرد نابينا داده بود غفلت نمود و دست خالي برگشت.

از قضاي روزگار هنگامي كه به محل ملاقات آن مرد نابينا رسيد در همان جا خرج راهش هم تمام شده و به بي پولي گرفتار آمد. مرد نابينا هم كه مدتها بود انتظار او را مي‌كشيد با شنيدن مراجعت او فورا به