از حنین تا تبوک: جنگ‌های اسلام با یهود و اقوام دیگر از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 27

مراد از عبارت «شايد پند بگيرند،» اميد به اين است كه نسبت به آثار سوء نقض

(56) از حنين تا تبوك

عهد و فسادانگيزي در زمين و دشمني با كلمه حق، و عاقبت شوم آن تذكر پيدا بكنند، و متوجه شوند كه خداوند مردم تبهكار را به سوي هدفشان هدايت نمي‌كند، و او نقشه‌هاي خائنان را رهبري نمي‌نمايد!

پس آيه شريفه هم به اين معنا اشاره دارد كه بايد با آنان قتال كرد و بعد از غلبه بر ايشان تشديد و سختگيري كرده و متفرقشان ساخت. و هم به اين كه دنبال سر ايشان كساني هستند كه در نقض عهد و انتظار دچار شدن حق و اهل حق به مصايب، حالشان هم حال ايشان است!

برخورد قاطع با يهود (57)

خيانت يهود در نقض پيمان‌ها

- «اگر از قومي، كه ميان تو و ايشان عهدي استوار گشته، ترسيدي كه در عهدت خيانت كنند و آن را بشكنند، و ترس تو از اين جهت بود كه ديدي آثار آن دارد ظاهر مي‌شود، تو نيز عهد ايشان را نزد ايشان بينداز! و آن را لغو كن، و لغويت آن را به ايشان اعلام هم بكن، تا شما و ايشان در شكستن عهد برابر هم شويد، و يا تا اين كه تو در عدالت مستوي و استوار شوي، چون اين خود از عدالت است كه تو با ايشان معامله به مثل كني، چه اگر بدون اعلام قبلي با ايشان به جنگ در آيي، فـردا مي‌گويند: خيانت كرده، و خدا خيانت‌كاران را دوست ندارد!» (58 / انفال)

(58) از حنين تا تبوك

دستور جنگ با پيمان‌شكنان

اين دو آيه دو دستور الهي بود در قتال و جنگ با كساني كه عهد ندارند، و عهد را مي‌شكنند، و يا ترس اين هست كه بشكنند، پس اگر دارندگان عهد از كفار بر عهد خود پايدار نباشند، و آن را در هر بار بشكنند، بر ولي امر است كه با ايشان مقاتله نمايد، و بر آنان سختگيري كند، و اگر ترس اين باشد كه بشكنند و اطميناني به عهد آنان نداشته باشد، بايد او نيز لغويت عهدرا اعلام‌كرده و آن‌گاه به قتال با آنان بپردازد. و قبل از اعلام لغويت آن مبادرت به جنگ نكند، چه اين خود يك نوع خيانت است، و اما اگر عهد بستند و آن‌را نشكستند و ترس اين‌هم كه خيانت كنند در بين نباشد، البته واجب است عهدشان را محفوظ داشته، و احترام كنند. (1)