مدایح رضوی در شعر فارسی صفحه 127

فنا تفرشی

اشاره

حجهالاسلام آخوند ملا علی طادی تفرشی متخلص به «فنا» از فضلا و شعرای معاصر است. وی در تهران محضر میرزا حسن آشتیانی را درک کرد.

در سال 1320 ه در مشهد فوت کرد و جنازه اش به قم انتقال یافت و در صحن نو دفن گردید.

در وداع روضه ی متبرکه حضرت علی بن موسی الرضا

دیوان فنا، آخوند ملا علی طادی تفرشی، به کوشش علی اکبر شاه میری، تهران، چاپخانه ی مجلس، 1335 ش.

کشید قاید (1) توفیق سوی طوس عنانم

نهاد منت وافر خدای خلق به جانم

نه آن هوا به دماغم که دل کشد سوی باغم

که حاصل است فراغت ز باغ و راغ جهانم

کجا برم گل و ریحان چه می کنم به گلستان

چه یاد حور و قصورم چه میل خلد و جنانم

مقیم درگه ارباب عز و جاه و جلالم

مجاور حرم کبریای پیر مغانم (2).

الا به فصل زمستان خوش است حالت مستان

به قصر و کاخ و شبستان بیار قوت روانم

شراب ناب محبت فکن ز مهر به ساغر

کز آن کلید همی فتح (3) باب عشق توانم

1- 487. قائد: پیشوا - راهبر.
2- 488. پیر مغان: بزرگ میکده - پیر طریقت.
3- 489. فتح باب: گشایش در آرزو و مراد.