مدایح رضوی در شعر فارسی صفحه 131

صبوری کاشانی

اشاره

حاج میرزا محمد کاظم صبوری کاشانی از احفاد صبوری و برادرزاده ی فتحعلی خان صباست.

وی به لقب ملک الشعرائی آستان قدس رضوی مفتخر گشت. دیوان او مشتمل بر قصاید و غزلیات و ترکیب بندها است که به طبع رسیده است.

محمدتقی ملک الشعرای بهار، شاعر نامدار معاصر، فرزند ارشد اوست.

صبوری در سال 1322 قمری وفات یافت و در مشهد مقدس به خاک سپرده شد.

در توصیف بهار و منقبت حضرت رضا

دیوان حاج میرزا محمد کاظم صبوری، به تصحیح محمد ملک زاده، تهران، ابن سینا، 1342 ش.

نوروز فراز آمد با لاله ی بستانی

از لاله رخی ساغر، وقت است که بستانی

هم باغ ملمع شد از دیبه ی رنگارنگ

هم شاخ مرصع شد از گوهر عمانی

در مصر چمن، سوسن یک چند به زندان بود

امروز عزیز آمد چون یوسف کنعانی

بهرام صفت سوری در حیره ی (1) بستان شد

بستان چون خورنق (2) گشت از لاله ی نعمانی

شد سوی چمن بلبل با نغمه ی داودی

کامد به گلستان گل با فر سلیمانی

عیدی است همایون فر، فصلی است روان پرور

دوران دلفروزی هنگام تن آسانی

هم دیده ی نرگس گشت از ابر، خمارآلود

هم طره ی سنبل یافت از باد، پریشانی

ما نا قلم مانی گلزار منقش کرد

نی نی نزند این نقش هرگز قلم مانی