مدایح رضوی در شعر فارسی صفحه 30

ناصر بخارایی

اشاره

شاه ناصر یا درویش ناصر بخاری از معاریف شعرای قرن هشتم هجری قمری است. وی در سلک درویشان می زیست و کثیر السفر و قناعت پیشه بود. ناصر بخاری غزل و قصیده را به سبک شعرای عراق می سروده است. کلیاتش شامل چهار هزار بیت در دست است و یک مثنوی به نام «هدایت نامه» هم سروده است. شاه ناصر در سال 773 هجری درگذشت.

در مدح امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا و منقبت امیرالمؤمنین علی

دیوان اشعار ناصر بخارائی، به کوشش دکتر مهدی درخشان، تهران، 1353 ش.

صبح درآمد ز دلو یوسف زرین رسن (1).

کرد چو یونس بر آب در دل ماهی وطن

صبحدم از قیروان بر سر شب زد عمود

راست چو رمح شهاب بر گلوی اهرمن

چون دم گرگ سحر از سوی مشرق نمود

جرم هوا چون پلنگ گشت ملمع (2) بدن

خنجر زرین مهر (3) پهلوی شب را شکافت

روی افق شد ز خون همچو عقیق یمن

باد سحرگه نشاند جمله چراغ نجوم

نور ز یک شمع یافت دایره ی نه لگن (4).

گشته چو گنج گهر صورت انجم نهان

حلقه زده مار چرخ مهره ی زر در دهن

چشمه ی خورشید شد چشمه ی آب حیات

ساقی دوران از او داد به هر انجمن

پیک صبا همچو باد آمد و پیغام داد

از سوی فصل ربیع جانب ربع و دمن (5).

گفت که اینک رسید کوکبه ی نوبهار

لشکر سرما گریخت وز سر ما شد محن (6).

محو شد ادبار برد (7) آمد اقبال ورد (8).

مردن روئین تن است زندگی تهمتن

گل به رسالت رسید جامه ی خود را درید

کامدش از باد صبح بوی اویس قرن

غنچه سبوی پرآب، لاله چو جام شراب

نعره و گلبانگ مرغ زمزمه ی خار کن

1- 45. کنایه از خورشید و طلوع آن است.
2- 46. ملمع: روشن و درخشان، اینجا: روشن و تاریک، خال خال، گرگ و میش.
3- 47. کنایه از اشعه ی خورشید است.
4- 48. اشاره است به روشن کردن افلاک نه گانه به وسیله ی خورشید.
5- 49. ربع: سرای و خانه و محله - دمن: دامن و کنار.
6- 50. محن: محنتها، رنجها.
7- 51. برد: سرما.
8- 52. ورد: گل سرخ.