مدایح رضوی در شعر فارسی صفحه 37

اوحد سبزواری

اشاره

خواجه اوحد سبزواری: از دانشمندان و حکمای زمان خود بوده و مخصوصا در احکام نجوم و شعر و خط و طب و تاریخ معروف بود. وی از اعیان سبزوار و از خاندان مستوفیان بوده؛ ولی با این همه مردی درویش مسلک بود و با ظریفان معاشرت داشت. خواجه اوحد قصاید غرایی در مدح ائمه (ع) گفته است.

وفاتش در سن 81 سالگی به سال 868 ه اتفاق افتاد.

در منقبت امام الجن و الانس علی بن موسی الرضا

مجالس المؤمنین، قاضی نورالله شوشتری، (جلد دوم) تهران، کتابفروشی اسلامیه، 1376 قمری ص 668.

گردون فراشت رایت بیضای آفتاب

وز پرده های دیده ی شب شست کحل (1) خواب

صبح سمن عذار چو خوبان شوخ چشم

پرده ز رخ فکنده برون آمد از حجاب

نظارگی ز منظر این کاخ زرنگار

صد لعبت سمن سلب (2) سیمگون ثیاب (3).

مصباح صبح چهره فروز از ظلام شب

چون نور شیب (4) شعله زنان در شب شباب

سیمین طراز گشت چو خرگاه خسروان

پرده سرای چرخ که بد عنبرین طناب

هر کوکبی نمونه ی صفریست فی المثل

حیران شده محاسب عقل اندر آن حساب

جوی مجره (5) بین چو به فردوس جوی شیر

طفلان چرخ از او شده قانع به شیر ناب

کیوان که گوی برد به رفعت ز همبران

میل غروب کرد به آهنگ اغتراب

رفته به غرب بیرق براق ترک چرخ (6).

چون تیغ تهمتن به نهانخانه ی قراب (7).

یوسف رخی چو مهر گرفتار چاه بود

یونس وشی چو تیر ز ماهی در اضطراب

از بزم زهره تا به ثریا همی رسید

ناگه سپر فکند چو نیلوفرش در آب

عقد پرن (8) ز نور چنان می نمود راست

کاندر میان سلک گهر لؤلؤ خوشاب

1- 83. کحل: سرمه.
2- 84. سلب: لباس، لباسها، ثیاب: جامه ها (جمع ثوب).
3- 85. سلب: لباس، لباسها، ثیاب: جامه ها (جمع ثوب).
4- 86. شیب: پیری و سپید شدن مو.
5- 87. مجره: کهکشان.
6- 88. ترک چرخ: کنایه از خورشید است.
7- 89. قراب: غلاف شمشیر.
8- 90. عقد پرن: ثریا، خوشه پروین.