سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 197

ثعلبیه، شقوق، زباله، بطن العقبه، شراف، بیضه، رهیمه، قادسیه، عذیب، قصر بنی مقاتل، روستاهای کربلا و خود کربلا.

در مسیر راه حوادث و گفتوهائی بین آن حضرت و افراد مختلف واقع شد، و آن حضرت در هر فرصت مناسب، مردم را به یاری و پیوستن به نهضت دعوت می کرد.

یکی از مطالبی که امام در برخورد با افراد بدست آورد این بود که امام اطلاع یافت که دلهای مردم کوفه با او است ولی شمشیرهایشان بر ضد او است، و هنوز ایمان مردم کوفه در سطح عالی نیست که آنها را به صورت مجاهد شیفته شهادت درآورده باشد، مثلاً:

در منزلگاه «صفاح» (چند فرسخی مکّه) فرزدوق که از کوفه می آمد، با امام ملاقات کرد، امام از او پرسید: در کوفه چه خبر؟ او در پاسخ گفت:

قُلُوبُهُمْ مَعَکَ وَ السُّیُوفُ مَعَ بَنِی اُمَیَّه وَ الْقَضاءُ یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ.

: «دلهای آنها با تو است، ولی شمشیرهایشان با بنی اُمیه است و قضا و تقدیر از طرف خدا است».

امام فرمود: راست گفتی، همه چیز از طرف خدا است و هر روزی دارای شأنی است، و اگر قضای الهی بر مراد بود حمد و شکر خدا را بجا می آوریم وگرنه کسی که نیتش حق است و باطنش را تقوی فرا گرفته، باکی بر او نیست». (1)

در منزلگاه «ذات العرق» امام با بُشر بن غالب ملاقات کرد و از او پرسید چه خبر؟ او نیز گفت:

السُّیُوفُ مَعَ بنی اُمَیَّهَ وَ القُلُوبُ مَعَکَ.

: «شمشیرها با بنی اُمیه است و دلها با تو است». (2)

1- کامل ابن اثیر ج4 ص16- تاریخ طبری ج6 ص218.

2- مثیرالاحزان ص42.