سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 221

حاضر بودم، پدرم بیدار شد و گریه کرد، برادرم حسین (ع) پرسید: چرا گریه می کنی؟

پدرم فرمود: گویا در خواب دیدم این بیابان دریائی از خون است، و حسین (ع) در آن غرق شده و فریاد رس می طلبد و کسی به فریاد او نمی رسد.

سپس پدرم به من رو کرد و فرمود: هنگامی که چنین حادثه ای رخ داد، چه کار می کنی؟

گفتم: صبر می کنم، که جز صبر چاره ای نیست. (1)

***

حرم را از حرم کردند بیرون *** همه سرگشه اندر دشت و هامون

کسانی را که عالم را پناهند *** برون کردند از کاخ خداوند

همه قربانیان کعبه دل *** برون خبرگه زدند از کنجه دل

***

آه از آن ساعت که سبط مصطفی *** گشت وارد بر زمین کربلا

پس بیاران کرد رو سلطان دن *** کای هواداران مقام ما است این

باز بگشائید خوش منزلگهی *** تا بجنت زین مکان اندک رهی است

بار بگشائید کاینجا از عذاب *** می شود لبها کبود از قحط آب

بار بگشائید کاینجا از جفا *** اُمّ لیلا گردد از اکبر جدا

باز بگشائید کاینجا بی درنگ *** بر گلوی اصغرم آید خدنگ

***

اندر این دشت بلاغارت جان خواهد شد *** آنچه مقصود دل ماست همان خواهد شد

1- معالی السبطین ج1 ص286.