سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 392

برادرم اگر مرا بین سکونت در کنار تو در کربلا و بین رفتن به سوی مدینه مخیر می نمودند سکونت همراه تو را برمیگزیدم گرچه درندگان بیابان گوشت بدنم را بخورند.(1)

چون چاره نیست می روم و می گذارمت*** ای پاره پاره تن به خدا می سپارمت

سپس گفت:

یَابنُ اُمِّی لَقَد کَلَلتُ عَن المُدافِعَهِ لِهُولاءِ النِّساءِ وَ الاَطفالِ وَ هذا مَتنِی قَد اُسوِدَ مِنَ الضَّربِ

ای پسر مادرم از نگهداری این کودکان و بانوان در برابر دشمن کوفته و درمانده شده ام و این کمر (یا چهره) من است که بر اثر ضربه دشمن سیاه شده است.(2)

7-ذکر مصیبت سکینه کنار نعش پدر

در مصباح کفعمی نقل شده: حضرت سکینه وقتی که بابا را شناخت بدن او را در آغوش گرفت و از شدت اندوه غش کرد و در عالم غشوه شنید پدرش می فرماید:

شِیعَتی ما اِن شَرِبتُم ماءَ عَذبٍ فَاذکُرونِی*** اَو سَمِعتُم بِغَریبٍ اَو شَهِیدٍ فَاندُ بُونِی

وقتی که به هوش آمد وحشتزده برخاست در حالی که سیلی به صورت خود می زد. (3)

1- معالی السبطین ج 2ص55

2- همان مدرک

3- منتهی الآمال ج1 ص293-مصباح کفعمی ط هند ص 376