سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 499

چنانکه این مطلب در خطبه 12 نهج البلاغه آمده است.

عطیه می گوید: پس از زیارت جابر گفت: مرا به خانه (کوفه) ببر به سوی کوفه حرکت کردیم در مسیر راه فرمود: ای عطیه به تو وصیتی کنم که گمان ندارم بار دیگر بتوانم باتو ملاقات کنم (زیرا جابر در مدینه سکونت داشت و عطیه در کوفه بود) ای عطیه! دوستان محمد صلی الله علیه و آله را دوست بدار که سزاوار دوستیند و دشمنان او را دشمن بدار که سزاوار دشمنیند گرچه روزه بسیار بگیرند با دوستان این خاندان مهربان باش که اگر یک پای آنها به بسیاری گناه بلغزد پای دیگرشان به محبت خاندان نبوت استوار گردد و عاقبت کار دوستان بهشت و عاقبت کار دشمنان دوزخ است. (1)

در بعضی از تواریخ جریان زیارت جابر و عطیه از قبر امام حسین علیه السلام چنین آمده است:

عطیه گفت: وقتی که جابر را کنار قبر امام حسین علیه السلام آوردم دستش به قبر رسید از شدت گریه و اندوه بی هوش شد آب به صورتش پاشیدم به هوش آمد و سه بار فریاد زد:

یا حُسَینُ، یا حُسَینُ، یا حُسَینُ

سپس با کمال خضوع به خواندن زیارت پرداخت

آنگاه نگاه کردم دیدم از جانب جاده شام یک سیاهی پیدا است جریان را به جابر گفتم جابر به غلامش گفت: به طرف آن سیاهی برو ببین اگر افرادی که می آیند از سیاه عمر سعد هستند به من خبر بده خود را پنهان کنیم و از ناحیه آنها به ما گزندی نرسد و اگر امام سجاد علیه السلام و اهلبیت علیه السلام هستند به مژدگانی این خبر

1- نفس المهموم ص322-منتهی الآمال ج1ص321