سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 66

اَنَا الْحُسینُ بْنِ عَلِیٍّ اَلَیْتُ اَنْ لا اَنْشَنِی *** اَحْمِی عَیالاتِ اَبِی، اَمْضِی عَلی دِینِ النَّبِیِّ

: «من حسین پسر علی (ع) هستم، سوگند یاد کرده ام که در مقابل دشمن سر فرود نیاورم، من از اهل و عیال پدرم حمایت می کنم و در راه آئین پیامبر (ص) کشته می شوم».

آنچنان جنمگید که غیر از مجروحین، هزار و نهصد و پنجاه نفر از دشمن را کشت.

عمرسعد فریاد زد: «وای بر شما آیا می دانید که با چه کسی می جنگید؟ این شخص فرزند سطبر سینه و قوی قامت است، این پسر کسی است که (مشرکان) عرب را کشت، از هر جهت به او حمله کنید، لشگریان از هر سو به آن حضرت حمله کردند، از امام باقر (ع) نقل شده که فرمود: در بدن امام حسین (ع) اثر سیصد و بیست و چند ضربه نیزه، و ضربه شمشیر و نشانه تیر وجود داشت. و تیزهائی که در سوراخهای زره آن حضرت گیر کرده بود مانند تیرها در بدن خارپشت جلوه می کرد. (1)

شمر فریاد زد چرا در کشتن حسین (ع) خودداری می کنید؟ در انتظار چه هستید؟ مگر نمی بینید که تیرها و نیزه ها بدن او را داغ نموده و توان را از او برده است، بر او حمله کنید.

دژخیمان حمله کردند، هر کدام با حربه ای که در دست داشت بر بدن نازنین آن حضرت زد. (2)

***

هلال بن نافع (که جزء سربازان دشمن بود) می گوید: در نزدیک حسین (ع)

1- مناقب ابن شهر آشوب ج4 ص110-111

2- مقتل خوارزمی ج2 ص35