- مقدمه 1
- فضايل حضرت امام رضا 3
- ازدواج حضرت رضا با امالفضل 5
- درباني امام رضا 5
- ستايش امامي از امام ديگر 5
- خوشه انگور زهرآگين 6
- كوه و دريا و درختان همه در تسبيح اند 6
- نرم گشتن بندهاي آهن 7
- اخلاق امام 8
- احترام به مردم 8
- عبادت امام در زندان 9
- عبادت امام رضا 9
- دعا در سجده شكر 10
- طلب بهشت 10
- دعا در تعقيب نمازهاي واجب 10
- دعا براي تمامي بيماريها 11
- كرامات وضوي امام 11
- ختم قرآن 12
- روزهي امام 12
- احتجاجات حضرت امام رضا 13
- اكمال دين در لحظه وفات رسول 17
- نور آسمان و زمين 17
- فتواي تحريم خمر در قرآن 22
- صاحبان چهرههاي نوراني 24
- قياس احاديث با قرآن 24
- عدم رؤيت خدا 25
- اوهام قلوب بزرگتر از ديدگان چشم است 27
- بر غريبي حسين و درد او گريه كنيد 28
- به غم ما غمين باش، در شادي ما شاد 30
- حجاب خدا 30
- وصف خدا با خود خدا 31
- خلق آدم علي صورته 32
- عبادت چيست 32
- احتجاج در باب خداوند 32
- سخنان گرانقدر امام رضا 42
- عصمت حضرت زهرا 42
- حيات ويژه شهدا 43
- حال خردمندان 43
- علت استواري آسمان و زمين 43
- رؤياي صادق 45
- دعا، سلاح پيامبران 47
- بخشيده شده از رحمت 47
- بهترين شيوهي زندگي 47
- حكمت حمد و سوره 48
- مانع وقت نماز 48
- بعد از معرفت خدا 48
- تأخير نماز عمدا 49
- غافل از اوقات نماز 49
- تميز كردن مسجد 50
- رضوان خدا 50
- فلسفهي نماز جماعت 50
- عشق و علاقهي علامه حسن زادهي آملي به امام رضا 51
- دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند 52
- زهي مراتب خوابي كه به ز بيداري است 54
- خدمت به امام هشتم 55
- ماه رمضاني با نان و پياز 56
- ما چه كم داريم 56
- دوباره ديندار شدم 56
- پاورقي 56
امام، امين رفيق و پدر مهربان و برادر شفيق و پناه بندگان در مصيبت‌هاي بزرگ باشد.
امام، امين خدا در زمين و حجت پروردگار در بندگان و جانشين او، در شهرهاست و داعي به سوي اوست و مدافع حرمش.
امام، از گناه پاك و از هر عيب و نقصي منزه است. او مخصوص به علم، و موسوم به حلم، و حافظ نظام دين و عزت مسلمين، و خشم بر منافقان و هلاك كافران است.
امام، يگانه روزگار است كه كس با او قرين نباشد و عالمي با وي برابري نكند. چون او كسي نيست و نه بدلي دارد و نه مثلي و نه نظيري.
امام، فضل و دانش را بدون كسب و تعليم فراگيرد و خداوند وهاب علم را به او عطا كند.
پس چه كسي تواند امام را بشناسد و يا او را انتخاب كند؟ هيهات! هيهات! عقول مردم در اين وادي سرگردان، و انديشه آنان از درك حقايق ناكام است.» [23].
فتواي تحريم خمر در قرآن
از علي بن يقطين، روايت مي‌كند: مهدي عباسي از امام ابوالحسن عليه‌السلام پرسيد: آيا حرمت شرب خمر در كتاب خداي تعالي ذكر شده است؟ زيرا مردم تنها مي‌دانند كه از آن نهي شده، ليكن نمي‌دانند كه آيا تحريم نيز شده است يا نه؟