ویژگیهای امام رضا علیه السلام صفحه 192

بس كه از خود بي خود بودم او را نديده بودم.

بچه ناله كرد و سربلند نمود با كمال تعجب ديدم فرزند خودم هست معلوم شد كه بچه در اثر خستگي و ترس، لاي نرده نشسته و به جاده تماشا مي‌نمايد. [289].

به كوي تو هر جا كه پا مي‌گذارم

همان جا دل خويش جا مي‌گذارم

مباد براني كه من با صد اميد

قدم در حريم شما مي‌گذارم

دلي دارم آشفته از شور و مستي

كه بر آستان رضا مي‌گذارم

غذاي متبرك حرم

آقاي حاج نصرالله حسن‌زاده كه به واسطه‌ي پناهنده شدن شترش به حرم مطهر، در رديف خادمان پر افتخار بارگاه مطهر رضوي قرار گرفته است و قبلا به آن اشاره شد؛ در ضمن خاطرات خويش مي‌گويد: يك روز براي صرف غذا به مهمان خانه‌ي حضرت رفتم، پيش از خوردن غذا، فكر كردم بهتر است امروز غذايم را به يكي از زوار بدهم با اين نيت آن را برداشته و از مهمانخانه خارج شدم. از زائرين زيادي گذشتم و وارد صحن آزادي شدم. كنار يكي از غرفه ها چشمم به مرد جواني افتاد كه همسر و تنها فرزندش را همراهي مي‌كرد.

جلو رفته و پس از عرض سلام غذاي حضرت را به عنوان تبرك به آنها دادم. مرد جوان با تعجب و با چشماني اشك آلود پرسيد: «حاج آقا! اين غذا را به من مي‌دهي؟» گفتم: «مگر اشكالي دارد؟ اين غذاي متبرك حضرت است و من هم نيت كرده‌ام امروز خوراك خودم را به يك زائر