کرامات الرضویه صفحه 24

من پيوسته متوسل به حضرت رضا (ع) بودم خصوصا در اين شب جمعه كه از اول شب به همان نحوه كه افتاده بودم حالي داشتم و تا نزديك صبح درد دل با آن حضرت مي‌نمودم.

ناگاه ديدم سيد بزرگواري پائي به من زد كه برخيز عرض كردم آقاي من منكه از سينه تا به قدم شل مي‌باشم و قدرت برخاستن ندارم.

فرمود برخيز كه شفا يافتي آيا مرا مي‌شناسي؟ همين سخن را فرمود و از نظر غائب شد و من بوي خوشي استشمام كردم و با خود گفتم: خود را امتحان كنم كه آيا مي‌توانم برخيزم يا نه؟!

برخاستم و ملتفت شدم كه تمامي اعضاي من به فرمان من است و از نظر مرحمت امام هشتم (ع) روح تازه اي به همه جوارحم دميده شده پس به جانب چپ و راست نگاه مي‌كردم و چشمهاي خود را مي‌ماليدم كه من بيدارم يا خواب و شروع كردم به راه رفتن آنگاه به دويدن آن وقت يقين كردم كه حضرت رضا (ع) مرا شفاء بخشيده.

به در خانه تاجري كه در آن نزديكي بود رفتم و ترحماً كفالت از من مي‌كرد خبر دادم كه امام هشتم (ع) مرا شفا داده و من اينك به حمام مي‌روم تا خود را تطهير و غسل زيارت كنم. شما براي من لباس بياوريد.

وقتي كه به حمام رفتم حمامي تعجب كرد و گفت چگونه آمده اي؟ گفتم بپاي خود آمده ام زيرا حضرت رضا (ع) مرا شفا داده است. [4].

اي دل حرم رضا حريم شاه است

برج شرف و سپهر عزّ و جاه است

حق كرده تجلّي از در و ديوارش

هرجا نگري (فثم وجه الله) است