کرامات الرضویه صفحه 244

بعد از اين قضيه آن طلبي را كه داشتم با وجه مركب بمن رسيد و كتابهاي مفقود شده نيز پيدا شد. [30].

كجا روم كه بجز در گهت پناه ندارم

جز آستانه لطفت گريز گاه ندارم

رد پول

سيّد نصراللّه بن سيد حسين موسوي (سيد اجل شهيد سعيد اديب آقا سيد نصرالله موسوي آيتي در فهم و ذكاوت و حسن تقرير و فصاحت كه در روضه منوره حسينيه مدرّس بود و كتب در مسائلي تصنيف كرده از جمله الروضات الزاهرات في المعجزات بعد الوفات و سلاسل الذهب و غير ذلك كه به دستور سلطان روم او را در قسطنطنيه شهيد كردند) مدرس در كتاب خود مسمي به روضات الزاهرات نقل كرده كه وقتي ما به زيارت حضرت رضا صلوات الله عليه مشرف مي‌شديم با ما مرد تاجري بود از اهل بغداد.

چون به نزديكي مشهد رسيديم شنيديم كه آن شخص تاجر گفت سبحان الله آيا كسي براه زيارت حضرت رضا دوازده تومان خرج كرده است كه من كرده ام آنگاه از آن منزل حركت كرديم تا به مشهد وارد شديم.

چون براي تشرف رفتيم و به درب حرم مطهر رسيديم و خواستيم وارد شويم. ناگهان يكنفر از خدام آن حضرت جلو آن تاجر بغدادي را گرفت و مانع او شد از اينكه داخل حرم شود.

گفت آقاي من در خواب بمن فرموده است كه دوازده تومان بتو بدهم و نگذارم كه داخل حرم شوي زيرا پشيمان شده اي از اينكه دوازده تومان در راه زيارت خرج كرده اي.

پس آن وجه را داد و آن تاجر هم آن پول را گرفت و برگشت و كسي به غير از من بر اين امر مطلع نشد.

(احتمال دارد كه آن بغدادي بيگانه و يا نااهل يا قابل هدايت نبوده وگرنه حضرت رضا (ع) او را از لطف خود مأيوس نمي‌كرد چون اين خانواده در خانه كرم هستند اميدواريم كه خداوند اخلاص واردات ما را به اهل بيت زياد فرمايد. [31].