کرامات الرضویه صفحه 281

اي ملجا درماندگان اي چاره بيچارگان

بيچاره ام دستم بگير مولا علي موسي الرضا(ع)

زار و حقير و بنده ام شاها ز بس شرمنده ام

سر بر زمين افكنده ام مولا علي موسي الرضا(ع)

بقعه متبركه

ابو علي محمد بن احمد معاذي فرمود شنيدم از ابو نصر مؤدب مي‌فرمود:

روزي وادي سناباد را سيل فرا گرفت و آن زمان سناباد در بلندي واقع شده بود و مشهد مقدس و محل قبر شريف حضرت امام رضا (ع) در پائين قرار داشت من ديدم آن سيل عظيم رو به مشهد شريف مي‌آيد.

(خِفْنا مِنْهُ عَلَي الْمَشْهَدِ) يعني ما ترسيديم كه نكند سيل به مشهد مقدس و قبر مطهر برسد و آنجا را خراب كند (فَارْتَفَعَ بِاذْنِ اللّهِ وَ وَقَعَ عَلي قَناةٍ اَعلي مِن الوادي وَ لَمْ يَفَعْ فِي الْمِشْهَدِ مِنْهُ شَيُيٌ) يعني ناگاه ديديم به اذن خداي تعالي تمامي آن سيل بلند شد و رسيد به قناتي كه در بلندي بود فرو ريخت و قطره اي به مشهد حضرت رضا (ع) نرسيد.

در همين زمان خودمان چند سال قبل سيلي از يك طرف خارج شهر مشهد به شهر رسيد و بعضي از خانه‌ها را خراب كرد و از خيابان معروف به خيابان تهران سرازير شد و چون (به محل معروف سابق) به قبرستان عيد گاه رسيد قسمتي به چاهي فرو ريخت و قسمتي هم پيش از رسيدن به آستان قدس پراكنده شد.

چگونه سيل خراب كند اين بقعه شريفه رضويه را (عَلي صاحِبِها الاف التَحِيَّةِ) و حال آنكه اين بقعه يكي از آن چهار بقعه ايست كه خداوند قادر توانا در زمان طوفان نوح علي نبيّنا و آله و عليه السلام آن چهار بقعه را از غرق نجات داده و حفظ فرموده است.