کرامات الرضویه صفحه 288

ليلاي جمالش چو كند جاي بعمل

عاقل شود از ديدن اومات چو مجنون

بر خويش ببالند چو در حشر ملائك

فرياد بر آرند كه اين الرضويون

حاجت روا

شيخ صدوق رضوان الله تعالي عليه نقل فرموده است:

مردي از اهل بلخ با غلام خود بقصد زيارت حضرت رضا (ع) حركت نمود تا به مشهد مقدس مشرف شدند و در حرم مطهر مشغول زيارت گرديدند و بعد از فراغ از زيارت شخص بلخي بجانب سر مقدس امام هشتم (ع) مشغول نماز شد. و غلام بطرف پائين پاي مبارك به نماز ايستاد چون هر دو از نماز فارغ شدند سر به سجده نهادند سجده هر دو بطول انجاميد تا اينكه شخص بلخي زودتر سر از سجده برداشت ديد غلام هنوز به سجده است.

او را صدا كرد غلام فوراً سر برداشت و گفت لبيك يا مولاي. شخص بلخي گفت اَتُريُد الْحُرَّيَةَ آيا ميل داري كه آزاد شوي غلام گفت بلي. گفت تو را در راه خدا آزاد كردم و فلان كنيزم را كه در بلخ است آزاد و به تزويج تو نمودم به فلان مبلغ از صداق و خودم ضامن هستم كه آن صداق را بپردازم.

و آن فلان ملكم را بر شما مرد و زن و اولاد شما و نسل بعد از نسل شما وقف كردم و اين امام بزرگوار را شاهد بر اين قضيه قرار دادم. غلام از شنيدن اين سخنان به گريه در آمد و قسم ياد كرد كه اكنون كه در سجده بودم همين حاجات را از خداي عالي در خواست ميكردم و از بركت صاحب اين قبر شريف باين حاجات و مقاصد زود رسيدم. [55].

گداي درگه تو ميسزد نمايد فخر