کرامات الرضویه صفحه 456

گداي درگه تو ميسزد نمايد فخر

كه بارگاه من ارفع بود ز سبح شداد

لنَ يَخَبْ اِلانَ مَنَ رَجاكَ وَ مَنْ

حَرَّك مِنْ دُونِ بابِكَ الْحَلَقَة

دختر درمانده

شهيد بزرگوار دانشمند معظم جناب آقاي سيد عبدالكريم هاشمي نژاد در كتاب پر بهاي خود مناظره دكتر و پير قضيه اي نقل فرموده كه اين است:

در يكي از قراء مازندران در خانواده ثروتمند و محترم آنجا دختري تقريباً در سن هشت سالگي دچار مرض سختي مي‌گردد كه اثر محسوس آن عارضه و تب و ضعف مفرط و فوق العاده و زردي صورت بود.

خانواده مريض او را در شهر نزد دكترهاي معروف مي‌برند و معالجات زيادي هم انجام مي‌دهند ولي كمترين نتيجه اي از آن همه معالجات گرفته نمي‌شود، لذا از آنجا مريض را به ساري و بابل كه دو شهر از شهرستانهاي مركزي شمال است برده و به اطباي مشهور آنجا مراجعه مي‌كنند ولي باز فائده و اثري نمي‌بينند.

بدين جهت مريض مزبور را از آنجا به تهران ميبرند و براي اولين بار در تهران شوراي پزشكي براي تشخيص مرض تشكيل ميشود و پس از معاينات دقيق دستورات لازمه را به خانواده مريض داده و آنها با گرفتن دستور بده خود بر ميگردند.

ولي متاسفانه تفاوت محسوسي در حال مريض مشاهده نمي‌كنند. بدين لحاظ بار ديگر او را به تهران برده پس از عكسبرداري او را در بيمارستان نجميه كه از بيمارستانهاي مشهور تهران است بستري كرده و بنا به دستور دومين كميسيون پزشكي مريض مزبور را تحت عمل جراحي قرار مي‌دهند.