کرامات الرضویه صفحه 470

حريم و درگه او قبله گاه حاجاتست

چه اوست مظهر رحمان ايزد اكبر

حقير چشم اميدش بآستان رضاست (ع)

اميد بلكه نمايد شهش ز مهر نظر

عهد شكني

جناب شيخ محمد حسن مولوي قند هاري فرمود:

در همان ايام نصير الاسلام ابو الواعظين به مشهد مقدس آمده بود ماه مبارك رمضان در مسجد گوهرشاد منبر مي‌رفت شبي از معجزات اوائل اين قرن كه در حرم مبارك رضوي (ع) ديده بود حكايت نمود كه دو زوجه كه با هم و حسيني بودند و در حباله نكاح يكي از اعيان تهران بودند كه عهد و پيمان نموده بودند كه با هم صاف باشند و رشك و كين و رقابت همسري يكنفر (هوو گري) را ترك و نزد شوهر سعايت و خيانت و نمامي و فتنه انگيزي يكديگر را نكنند و در بينشان حضرت رضا (ع) ضامن و گواه باشد اگر هم هر كدام عهدشكني كند. امام رضا (ع) او را كور نمايد.

پس از مدتي يكي از آن دو زن عهدشكني كرد و به عهد خود خيانت نمود در همان هفته كور شد و توبه و اتابه اش فايده نكرد تصميم گرفت به مشهد بيايد. نصير الاسلام مذكور روضه خوان خاص آن زن بود حكايت كرد كه چهل شب دخيل بالاي سر حرم مبارك بوديم آنچه از ادعيه و تضرع و زاري كه منتهاي قدرت آن زن بود انجام داديم و عده اي از سادات و علماء و اهل حال هر شب را با او صبح كرديم اثري از شفاء آشكار نشد. شب چهل و يكم زيارت وداع نمود و مايوسانه تصميم گرفتيم فردا عازم تهران شويم.

طلوع فجر نوري از ضريح مقدس ظاهر شد از بالاي سر آن زن گذشت حاضرين همه آن نور را ديده صلوات هاي بلند فرستاده شد همه يقين كردند كه آن خانم شفا يافت نور از پنجره گذشت ناگهان صداي كف زدن و صلوات از دار السياده بلند شد همه رفتيم ديديم پيرزن كور زوار كابلي شفا يافته هر دو چشمش بينا شد با اينكه سالها به كوري بسر برده و برايش كوري عادت شده بود و ابداً براي شفاي خود در آن وقت نه دخيل شده بود و نه دعاء و توسل نموده بود خداوند قدرت امامت را به خانم مايوس و ما و مردم نشان داد.

و مردم را آگاهانيد كه عهد و ضمانت خليفه خدا را در امور عادي خود سست نشمارند و به عهد و قسم خود پاي بند بوده خيانت نكنند. [62].