خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 153

«ذلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ لاآ اِلهَ اِلاّ هُوَ خلِقُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ!» (102 / انعام)

قرآن كريم براي آدميان مانند ساير انواع موجودات افعالي قائل شده و آنها را قائم به وجود انسان و مستند به وي دانسته است، از قبيل خوردن و آشاميدن، نشستن و

1- الميـزان ج 14، ص 135.

(312) خداشناسي

رفتن، صحت و مرض، رشد و فهم و شعور و خوشحالي و سرور.

قرآن همه اين افعال را فعل انسان مي‌داند و در اين باره هيچ فرقي بين انسان و بين ساير انواع موجودات ندانسته به همان لساني كه مي‌فرمايد: فلان قوم فلان كار كردند، يا انسان بايد فلان كار بكند و يا نكند و اگر جز اين بود اين امر و نهي معنايي نداشت، آري قرآن براي يك فرد انسان همان وزن را قائل است كه خود ما آدميان در جامعه خود آن وزن را براي وي قائليم و او را داراي افعال و آثاري مي‌دانيم و در پاره‌اي از كارهايش مؤاخذه نموده و آن كار را كه از قبيل خوردن و آشاميدن است مستند به اختيار او مي‌دانيم و در پاره‌اي از كارهاي ديگرش كه در تحت اختيار او نيست از قبيل صـحت و مـرض و پيري و جواني و امثال آن مؤاخذه نمي‌كنيم.(1)

1- الميـــزان ج 14، ص 136.

انسان در شمول خلقت (313)

نظـام واحــد در خلقـت

«ذلِكُـــمُ اللّـــهُ رَبُّكُــمْ لاآ اِلــهَ اِلاّ هُــوَ خلِــقُ كُــلِّ شَـيْ‌ءٍ!» (102 / انعــام)