دریای سخاوت: بسته مناسبتی ویژه امام جواد علیه السلام صفحه 107

از روزی که امام در هفت سالگی داغ پدر دید و به سوگ «ثامن الائمه» نشست، تا امروز که غریبانه در بغداد جان می سپارد، حدود نوزده سال می گذرد.

چه سال های پر آشوب، متلاطم و خفقان باری!

امام در خردسالی به امامت رسید؛ در نوجوانی، رهگشای معضلات فکری، فقهی و اعتقادی امّت بود و دشوارترین پرسش ها را بی درنگ پاسخ می داد.

و چرا نه؟ که علمش الهی بود و وصل به دریای بی کران وحی. در این خاندان، ملاک امامت و پیشوایی، علم و فضل بود، نه سنّ و سال و موقعیّت و مال.

و... امام، در اوج قلّه فضایل بود.

مگر عیسی علیه السلام در کودکی پیامبر نبود؟

سرانجام، این حجّت الهی، اهل ولا را به هجران خویش مبتلا ساخت و با شهادتش دل های شیعه را سوزاند و پشت مرقد جدّش موسی بن جعفر علیه السلام مدفون شد.

اکنون «کاظمین» مدفن آن دو خورشید است و دو گنبد طلایی این حرم نورانی، دو شاهد تابان بر دو آفتاب درخشانی است که در آن گوشه از خاک عراق آرمیده اند.

و کدام دل است که به شوق زیارت آن دو حرم نتپد؟

و کدام دیده است که بر مظلومیّت آن شهید جوان نگرید؟

سلام بر امام محمّد تقی علیه السلام که جواد امامان و امام اهل جود است.

امام پاکی و نیکی

امروز حلقه های اشک در چشمانم می لغزد،

ملایک نوحه سرایی می کنند

و آسمان غمرنگ است.

امروز شهادت امام سخاوت مندی است که همچون دودمان مطهّرش در عبادت و تقوا و گفتار و رفتار زبانزد بود. امامی که در پاکی و نیکی یگانه بود؛

امامی که به رغم محدودیّت ها و سیاست بازی های طاغوت زمان خود، مأمون، در تلاش گسترش و تقویت فرهنگ شیعی و تربیت شاگردان بود؛ بزرگانی چون: «علی