دریای سخاوت: بسته مناسبتی ویژه امام جواد علیه السلام صفحه 27

در نقل دیگری آمده است: متوکل از این سخن وی سخت برآشفت و دستور داد زبان ابن سکّیت را از پشت سرش دربیاورند و در پی این شکنجه وحشیانه، روحش به دار بقا عروج کرد. (1)

بدیهی است گفتن این سخن در حضور متوکل عباسی که در دشمنی با اهل بیت علیه السلام زبانزد بود و هنوز هم بیدادهای وی در حق خاندان علوی فراموش نشده است، از قوّت ایمان و باور راستین او سرچشمه می گیرد.

وفات ابن سکّیت را 244 ه_ . ق ذکر کرده اند. (2)

مقام علمی

ثعلب، نحوی و لغوی دان معروف می گوید: اصحاب لغت و ادب، اتفاق نظر دارند که پس از ابن اعرابی، (3) کسی از ابن سکّیت عالم تر به لغت نیست. (4) ابن خلکان، از بعض ثقات زمان خود نقل می کند که: از پل بغداد، کتابی در لغت، چون کتاب اصلاح المنطق ابن سکّیت رد نشده است. (5)

نوشته های فراوانی داشت که اصلاح المنطق، الالفاظ، الاضداد المؤنث و المذکر و الطیر از شمار آنهاست. (6)

2. علی بن مهزیار اهوازی

از دانشمندان و فقیهان و محدثان والا و بلندمرتبه تشیع و اهل اهواز است.

1- معجم رجال الحدیث، ج 21، ص 139؛ اعیان الشیعه، ج 10، ص 306؛ بحارالانوار، ج 107، ص 261؛ وفیات الاعیان، ج 5، ص 344.
2- تاریخ اسلام، ج 19، ص 553؛ الکامل، ج 7، ص 91؛ سیر اعلام النبلاء، ج 12، ص 18.
3- ابوعبد الله محمد بن زیاد معروف به ابن اعرابی، اهل کوفه و عالم به علم لغت بود. ثعلب گوید: در مجلس علمی ابن اعرابی حاضر می شدم. بیش از صد نفر در آن مجلس حاضر می شدند و از وی می پرسیدند و او بدون مراجعه به کتابی پاسخ می داد. الاعلام زرکلی، ج 6 ، ص 131.
4- تاریخ اسلام، ج 19، ص 553.
5- اعیان الشیعه، ج 10، ص 306.
6- فهرست ابن ندیم، ص 79؛ اعیان الشیعه، ج 10، ص 306.