دریای سخاوت: بسته مناسبتی ویژه امام جواد علیه السلام صفحه 116

وجدان های بیدار شده، جان هستی را به روی دست می برند و نثار گل بر پیکر گل وجود خلقت همچنان ادامه دارد. این بار کاظمین میهمان دیگری نیز دارد. میهمانی عزیز، همچون خود حضرت کاظم علیه السلام . پدربزرگ و نوه در کنار هم و در جوار هم. گویی در سرنوشت این دو بزرگوار نوشته شده بود که بغداد بدون حضورشان باقی نخواهد ماند و بقای نام شهر را وجود مبارک امام کاظم علیه السلام و امام جواد علیه السلام تضمین کرده است و کاظمین امروز قلب بغداد است؛ همان گونه که کربلا، قلب عراق است و نجف، مغز جهان تشیع. درود بر تو، ای مظلوم ترین امام جوان!

میوه دل رضوی

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت

کُنَدَم قصد دل ریش به آزار دگر

معرفت نیست در این قوم، خدا را سببی

تا بَرَم گوهر خود را به خریدار دگر

حافظ

پدر که شهد شهادت سرکشید، ابرهای فتنه از هر طرف برخاست. رعدی کریه غرید و آتش کینه و نفاق از در و دیوار خانه اش شعله ور شد. میوه دل رضوی بود و حبل المتین الهی. ستاره ای بود در شب های ظلمانی و نشانه خداوند در بیابان های حیرانی.

چه نیکو نامش نهادند؛ جوادالائمه و چه چیز گران بهاتر از هدایت بخشی به انسان ها و دوست داشتن آنان و سبد سبد محبت فرونشاندن بر پای آنان. عمرش گرچه چو گل کوتاه بود، ولی عطر دلربایش مشام زمانه را مست کرده است که این اعجاز الهی است.

همسر

دختر خلیفه بود، دختر خلیفه ای در اوج توانایی و پدرش از همان آغاز، او را برای بهترینِ بندگان خدا و بابرکت ترین مولود از خاندان وحی نشان کرده بود؛ شاید به این دلیل که داماد را در محدوده تسلط خود نگه دارد، شاید برای اینکه شورش علویان را