نگاهی گذرا بر زندگانی امام جواد علیه السلام صفحه 152

تاج بخش تاجداران، تاجدار حجت بر حق، شه گردون مدار چون زمام هر دلی در دست تست هستی عالم، همه از هست تست خوان احسان تو بی پایان بود مهر رویت، دارو و درمان بود پرچم دین از تو جاویدان شده از طفیلت، خلقت انسان شده هر کسی شهد لقایت نوش کرد حلقه ی امر ترا در گوش کرد غنچه ی طوبای نخل فاطمه زینت عرش برین را قائمه خاطرش بهر پدر افسرده بود قلبش از جور و جفا پژمرده بود چون حمایت کرده از دین خدا دین حق، جاوید ماند تا جزا لیک ام الفضل مکار دغا کرد زهری را مهیا در خفا زهررا در کام آن مولا بریخت رشته ی صبر و شکیب از هم گسیخت در جوانی بوستانش شد خزان اوفتاد از پای، آن سرو روان بس که آن ملعونه ظالم بود و پست باب حجره از جفا بر شاه بست عاقبت با لعل عطشان جان بداد جان، به راه دین جد خود نهاد کلک ماتم، سرشکسته از غمش یادم آمد از حسین و ماتمش در کنار آب، تشنه لب شهید جای اشک، از چشم زینب خون چکید شد جواد، ار دفن با غسل و کفن بود بی غسل و کفن، فخر زمن قلب عالم شد از این ماتم کباب از تن عریان و ظل آفتاب چون بهای قطره ی خونش خداست خون بگرید ماسوی بهرش، سزاست

واقف رموز

بار الها، جان من، جانان من بر سر کویت بود سامان من من خدیوم در تمام عالمین آفتابی هستم از روی حسین قلزم موسی الرضا را گوهرم ناخدای فلک ملک دلبرم من امام عامی و هم عارفم بر رموز ماسوی الله واقفم دشمنم اندر خفا تدبیر کرد زهر قاتل را به کام شیر کرد