دانستنیهای حضرت امام هادی علیه السلام صفحه 104

هرکه درراه خدا محکم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبک آید، گرچه تکه تکه شود. " امام هادی علیه السلام " دهمین پیشوای شیعیان، حضرت امام علی بن محمد الهادی علیهالسلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در " صریا "، منطقه ای واقع در 6 کیلومتری مدینه متولد شد. نام مبارک ایشان" علی "، کنیه اش " ابوالحسن "، و القاب این بزرگوار: نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤتمن، طیب و عسکری (1) می باشد که مشهورتر از همه " هادی " و " نقی " است.

پدر گرامی آن حضرت، امام جواد علیه السلام و مادر ایشان بانوی گرانقدر و با فضیلتی به نام " سمانه مغربیه " است که به " سیده ام الفضل" معروف بود (2). محمد بن فرج می گوید:

" ابوجعفر، محمد بن علی علیه السلام مرا خواست و فرمود: کاروانی از را ه می رسد که برده فروشی در میان آن است و کنیزانی همراه خود دارد. " سپس هفتاد دینار به من داد و امر کرد با آن، کنیزی را با مشخصاتی که داد، بخرم.

من ماموریت را انجام دادم. این کنیز که " ام ولد" (به کنیزی ام ولد گفته می شود که از صاحب خود دارای فرزند شود که همین خصوصیت موجب آزادی او پس از مرگ مالکش می گردد) بود، همان مادر " ابوالحسن" علیه السلام است. (3)

قدر و منزلت این بانوی گرامی بدان

پایه بود که امام هادی علیه السلام درباره اش فرمود: " مادرم عارف به حق من می باشد و اهل بهشت است. شیطان سرکش به او نزدیک نمی شود، مکر زورگوی لجوج به وی نمی رسد، خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدیق و صالحان قرار دارد. " (4)

عبادت امام

امامان معصوم علیهم السلام در بالاترین درجه مقام شناخت حق تعالی قرار داشتند و همین درک و بینش عمیق، آنان را به ارتباط و انس همیشگی با خدا واداشته و سبب می شد که شعله های آتش عشق به معبود و وصال به حق برجانشان شرر افکند و آرامش حقیقی را به ایشان ارزانی دارد.

امام هادی علیه السلام شب هنگام به پروردگارش روی می آورد و شب را با حالت خضوع به رکوع و سجده سپری می کرد و بین پیشانی نورانی اش و زمین، جز سنگ ریزه و خاک حائلی وجود نداشت. پارسایی و انس با پروردگار، آن چنان نمودی در زندگی امام داشت که برخی از شرح حال نویسان در مقام بیان برجستگی و صفات والای آن گرامی به ذکر این ویژگی پرداخته اند.

ابن کثیر می نویسد: " او عابدی وارسته و زاهد بود. " (5)