دانستنیهای حضرت امام هادی علیه السلام صفحه 120

حسین بن سعید در کتاب رجال به وثاقت و جلالت شأن توصیف شده است او از راویان حضرت رضا و حضرت جواد و حضرت هادی (علیهم السلام) است. اصلش از کوفه بوده و لیکن با برادرش حسن به اهواز منتقل شد و پس از آن به قم انتقال یافت و در قم نیز به درود حیات گفت [1]. او را تألیفات زیادی است و مرحوم شیخ طوسی در فهرست و نجاشی و دیگران تعداد تألیفات او را 30 جلد نوشته اند و اسامی آنها را نیز ذکر کرده اند و تعداد تألیفات برادرش حسن 50 جلد بوده است به طوری که کتابهای دیگران را به آن قیاس می کنند و می گویند که فلانی کتابهایش مثل کتابهای حسین بن سعید اهوازی سی مجلد است. با این که شیخ در فهرست تعداد کتابهای او را سی جلد نوشته است ولی به هنگام شمارش آنها از 32 جلد اسم برده است.

برادرش حسن بن سعید همان است که علی بن مهزیار و اسحاق بن ابراهیم حضینی و علی بن ریان را به خدمت امام رضا (ع) رسانید و سبب هدایت این سه نفر به مذهب حق گردید و همچنین عبدالله بن محمد حضینی را به حضور آن حضرت دلالت نمود [2] و روایات این دو برادر از سه امام بزرگوار در جای جای کتب حدیث به چشم می خورد و بنای علما،

عمل کردن به آنهاست. [3]

ابن ندیم در فهرست درباره حسن و حسین اهوازی فرزندان سعید می نویسد:

از مردم کوفه و بردگان علی بن حسین و از اصحاب امام رضا (ع) بودند و در زمان خود داناتر از هر کس به فقه و آثار و مناقب و علوم شیعه به شمار می رفتند. این دو نفر پسران سعید بن حماد بن سعیدند که با ابو جعفر بن رضا نیز مصاحبت داشتند و حسین مؤلف این کتابهاست: کتاب التفسیر، کتاب التقیه، کتاب الایمان و النذر، کتاب الاشربه، کتاب الرد علی الغالیه، کتاب الدعاء، کتاب العتق و التدبیر [4]

2 خیران الخادم

خیران مولی الرضا به وثاقت و جلالت شأن توصیف شده است او از اصحاب امام هادی (ع) است. [5] بعضیها او را از اصحاب حضرت رضا و حضرت جواد و حضرت هادی (علیهم السلام) دانسته اند [6] و او همان کسی است که در سفر حج در مدینه شرفیاب خدمت امام جواد (ع) شد در حالی که آن حضرت بالای دکّه نشسته بود و چنان هیبت امام نظر او را گرفت، که ملتفت پله دکّه نشد و می خواست بدون استفاده از پله بالا رود و آن حضرت اشاره به پله نمود که از پله بالا بیاید بالاخره بالا رفت و سلام کرد و دست آن حضرت را بوسید و بر صورت خود مالید و نشست و مدتی دست آن حضرت را گرفته بود به جهت آن سراسیمگی که داشت. تا آن حالت بر طرف شد و آن وقت دست آن حضرت را رها کرد و سپس عرض نمود که مولا و مخلص شما ریان بن شبیب خدمت شما سلام رسانید و التماس کرد که دعا

برای او و فرزندش بفرمائید، حضرت برای او دعا کرد، اما برای فرزندش دعا ننمود [7].

از بعضی روایات معلوم می شود که خیران وکیل آن حضرت بوده و در ذیل روایتی به او فرمودند:

اعمل فی ذلک برأیک فان رأیک رأیی و من اطاعک اطاعنی در این باره به رأی خود عمل کن زیرا رأی تو رأی من است و هر که به تو اطاعت کند مرا اطاعت کرده است.