دانستنیهای حضرت امام هادی علیه السلام صفحه 48

از معاصرین نیز عبدالغفار هاشمی حنفی درباره مرقد امام می گوید: « … و علی مرقده قبّه جمیلهٌ - رضی اللَّه عنه - و …» [53] که امروزه متأسفانه همانند بقیع، از سوی جریان فتنه انگیز سلفی، تخریب شده است.

فرزندان امام

اولاد امام هادی (ع) را برخی دو فرزند [54] و بعضی چهار [55] و برخی دیگر بیشتر از چهار نفر دانسته اند که عبارت اند از: امام ابومحمد امام حسن عسکری (ع)، حسین ابو جعفر محمد، ابو عبداللَّه جعفر و عالیه که در برخی کتب، عایشه ثبت شده است. [56]

فخر رازی درباره فرزندان امام هادی (ع) می گوید:

«من الأبناء سته: أبو محمدالحسن العسکری إلامام (ع) و أبو عبداللَّه جعفر، و الحسین (مات قبل أبیه بسّرمن رأی) و موسی و محمد و هو أکبر أولاده و علی، و اتفقوا علی انّ المعقّب من اولاده ابنان: الحسن العسکری الامام (ع) و جعفر الکذاب، و له [إمام هادی ] من البنات ثلاثه: عائشه و فاطمه و بریهه؛ فرزندان امام هادی عبارت اند از: شش پسر و سه دختر به نام های امام حسن عسکری، ابو عبداللَّه جعفر، حسین (که قبل از امام هادی در سامرا رحلت کرد)، موسی، محمد (بزرگ ترین فرزند امام هادی) و علی.

و تمامی علما اتفاق نظر دارند که نسل امام هادی (ع) از امام حسن عسکری (ع) و جعفر کذاب ادامه پیدا کرد. دختران امام هادی (ع) نیز عایشه، فاطمه و بریهه نام داشتند» . [57]

البته از علمای شیعه، افرادی چون امین الاسلام طبرسی، امام هادی را صاحب پنج فرزند دانسته که نام های آنان عبارت اند از: امام حسن عسکری (ع)، حسین، محمد، جعفر

کذّاب و دخترشان عالیه. [58]

نصّ بر امامت امام هادی (ع)

یکی از نکات جالب آن است که در منابع اهل سنّت روایاتی نقل شده است که در آن به امامت امام هادی (ع)، از سوی امام جواد تصریح شده است. ابن صبّاغ مالکی به نقل از ارشاد شیخ مفید می نویسد: «قال إسماعیل بن مهران: لما خرج أبو جعفر محمد الجواد من المدینه إلی بغداد بطلبه المعتصم قلتُ له عند خروجه، جُعِلْتُ فداک، إنّی أخافُ علیک من هذا الوجه فإلی من الأمر بعدک؟ فبکی حتّی بَلّ لحیته ثم التفت إلیَّ فقال: الأمر من بعدی لولدی علی؛ [59] اسماعیل بن مهران می گوید: زمانی که قرار شد امام جواد به دستور معتصم از مدینه به بغداد راهی شود، خدمت امام رسیدم و گفتم: فدایت شوم، من از این سفری که در پیش دارید، بیمناکم (و نگران شما هستم). بعد از شما امر (امامت) از آن کیست؟ اسماعیل می گوید: امام جواد گریست؛ به گونه ای که محاسن (شریف) آن حضرت اشک آلود شد، سپس رو به من کرد و فرمود: امر (امامت) از آن فرزندم علی است» .