- طلیعه 1
- اشاره 5
- پیشینه سیره نویسی 12
- جایگاه امام 14
- نقش الگودهی 16
- اشاره 17
- 1. انتخاب لباس 18
- اشاره 30
- 1. بردباری 31
- 2. خلق نیکو 32
- 5. دوری از خدعه 39
- اشاره 42
- حل مشکل علمی 51
- تربیت شاگردان 55
- پاسخ به سؤالات 57
- رویارویی با فقهای درباری 74
- شبهه شناسی و شبهه زدایی 77
- احترام به علما 80
- اشاره 84
- دعوت به تقوا و بندگی 85
- اشاره 86
- اندرز و نصیحت 86
- 1. عبادت خدا 87
- 4. معرفی ارزش دنیا 89
- 5. سفارش به استغفار 90
- 6. توصیه به شکرگزاری 90
- تنوع در ارائه شیوههای تربیتی 93
- آماده کردن مردم برای دوره غیبت 95
- اشاره 101
- اشاره 101
- اهتمام به تربیت در قالب دعا 101
- 1. زیارت جامعه 101
- ب) شهادت به وحدانیت خداوند 103
- ه) منزلت اهل بیت علیهم السلام نزد خدا 104
- د) دوستی با اهل بیت علیهم السلام شرط دوستی با خدای متعال 104
- و) رجعت 105
- 3. دعا برای دستیابی به عزت 107
- اشاره 107
- ب) دفع مکر شیاطین 108
- ج) توفیق شایستگی 108
- اشاره 109
- 1. بی آلایشی 110
- 2. سخاوت 112
- 3. دلجویی از درماندگان 117
- 4. اطمینان قلب 120
- اشاره 124
- 1. موقعیت شناسی 125
- 2. رازداری و تقیه 126
- اشاره 126
- الف) حفظ تشیع 129
- ب) موفقیت در برنامهها 131
- اشاره 132
- ج) حفظ جان پیروان 132
- 3. نفوذ در حکومت 132
- ارتباط با مردم از طریق شبکه وکالت 134
- اشاره 139
- عبادتهای امام 140
- شب زنده داری 145
- اشاره 149
- تأمین مالی مردم از طریق دربار 156
به گونه ای بنیانهای علمی مکتب اهل بیت علیهم السلام را تأسیس و سازماندهی کردند که بتواند تا قرنهای آینده به نیازهای فکری و سیاسی پاسخ بدهد.
امام هادی علیه السلام آینده بسیار دوری را مدنظر داشتند، از این رو از نظر فکری و سیاسی برای صیانت از دین و استمرار امامت، برنامه ریزی کردند و شالودههای مهم فکری را برای امت اسلامی مشخص نمودند. آن حضرت در هر حوزه علمی، شاگردانی را پرورش دادند و آنها نیز در اقصی نقاط عالم، به نشر افکار ناب اسلامی همت می گماردند و هر کدام به سهم خود شبهه ها را شناسایی می کردند و سپس با پاسخهای قانع کننده خود، این شبهات را از پیکر اسلام میزدودند.
احترام به علما
احترام به علما
علمای دین با تقوا محوری توانستهاند کارکرد مثبتی در میان جامعه داشته باشند. معنویت و دلسوزی برای اسلام و پاسداری از ارزش های آن، جزء باارزشترین حالات انسانی است. از این رهگذر، علمای اسلام نیز در همه دورههای تاریخ، بر محور دینداری و ارزش مداری، معنویت را به مردم میآموختند و در فرصتهای به دست آمده سعی میکردند دین مداری را در قالب عمل به احکام دین و دفاع از آن، به دیگران بیاموزند، از این رو، همواره مورد احترام و بزرگداشت امامان علیهم السلام قرار میگرفتند و آن حضرات آنها را بر بقیه مردم مقدم میداشتند. علما بدان خاطر مورد عنایت ائمه اطهار قرار میگرفتند که اهل بیت علیهم السلام آنها را انوار درخشنده روی زمین میدانستند که آذرخش وار بر تارک جهل و نابخردی فرود میآیند و زندگی را با عطر معنویت و اخلاص و بندگی عطرآگین میسازند و مهم تر از همه در عصر غیبت، مسئولیت هدایت امت را بر عهده دارند.