سخنان امام هادی علیه السلام صفحه 28

خطرات را از خود دفع می کند و به هنگام بیماری به دنبال علاج می رود علّت آن حبّ ذات است. حب ذات درحقیقت ابزاری برای تکامل و سپری درمقابل بلاهاست امّا تا زمانی که جنبه افراطی به خود نگیرد.

نه افراط، نه تفریط

تمام غرایزی که خداوند در وجود انسان به ودیعت نهاده، برای زندگی وی لازم است، به شرط این که دچار افراط و تفریط نشود. اگر حب ذات افراطی شود، شخص شیفته خود می شود و درنتیجه خودبزرگ بین و ازخودراضی می گردد.

پیامدهای ازخودراضی بودن

این صفت رذیله سبب می شودکه ناراضیان ازچنین شخصی،زیاد شوند؛چراکه انسان ازخودراضی همه منافع رابرای خودش می خواهد وهمه سختی ها و مشکلات را به سوی دیگران هدایت می کند وطبیعی است که مردم از چنین انسانی ناراضی و خشمگین باشند.

مشکل دیگر چنین انسانی این است که عیوبش را محاسن وفضایل تلقّی می کند: ترسوست امّا خیال می کند طریقه احتیاط راپیش گرفته است؛ آدم بخیلی است امّا می گوید: من آینده نگر هستم، برای مشکلات احتمالی آینده خانواده ام باید پس اندازی داشته باشم.