فرهنگ الفبایی امام هادی علیه السلام صفحه 277

شناخت امام هادی علیه السلام

بر اهل دانش مخفی نیست که در هیچ زمانی مسأله ای مانند بحث امامت مورد گفتگو و نقض و ابرام نبوده است و البته جای تعجب نیست. چرا که اعتقاد به امام حقّ و برگزیده خدای تعالی و بیزاری از ائمّه ضلال؛ محور هدایت و سعادت بوده و عدم معرفت او منشأ شقاوت و هلاکت ابدی است.(1)

امام صادق علیه السلام درباره آیه «و هر که را حکمت داده شود ...» فرمود: حکمت فرمانبری از خدا و شناخت امام است.(2)

امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه «آیا کسی که مرده بود و او را زنده گردانیدیم و برای او نوری قرار دادیم ...»، فرمود: «مُرده کسی است که چیزی نمی داند و «نور» امام و پیشوایی است که به او اقتدا می شود.»(3)

حضرت هادی در علم و دانش در صف ائمّه هدی علیهم السلام واقع و از مکتب نبوّت سرچشمه گرفته و در دامان ولایت نشو و نما یافته علوم و دانش او تعلیم از کسی نبوده بلکه موهبتی آسمانی بوده که از کانون علوم غیبی الهی بر قلب مبارکش می تافت او بر فرهنگ و معارف واقف و مطلع بوده و در راهی که اجرای احکام الهی بوده قدم می زد و در همان سیر گام برمی داشت و همان مقصود و هدف را که سابقین ائمّه علیهم السلام تعقب کرده بودند به سوی آن می رفت و لذا در بیان علوم و فنون، مسائل،

مشکلات و معضلات مانند شخص امیر­المؤمنین علیه السلام پاسخ می داد و نشر و تعمیم می داد تا وظایف امامت را انجام داده باشد.(4)

ن.ک شخصیت امام هادی علیه السلام، دانش الهی امام هادی علیه السلام

1- . حسینی تهرانی، هاشم، عقاید الانسان، ج 4، ص 5.
2- . محمّدی ری شهری، محمّد، میزان الحکمه، ج 1، ص 219.
3- . همان منبع.
4- . عمادزاده، حسین، مجموعه زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ص 1203.