فرهنگ الفبایی امام هادی علیه السلام صفحه 386

سوسمار گفت: ای برادر عرب! خدای سبحان، آن را عوض تو از من قرار داده است. او نمی گذارد پیش از تو کسی آن را بردارد و کسی آهنگ آن را نمی کند مگر آنکه خدا هلاکش می کند.

اعرابی خسته بود و کمی راه پیمود. گروهی از منافقان که نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بودند، پیش افتادند و دست در آن سوراخ کردند تا آن را بردارند که ناگاه افعی بزرگ بر آنان حمله کرد و آنان را گزید و کشت؛ و ایستاد تا اعرابی رسید و به او گفت: ای برادر عرب! ببین چگونه خدا مرا برای حفظ مال تو که عوض سوسمار است، مامور کشتن اینان کرد. خدا مرا نگهبان آن کرده بود. اینک آن را بردار!

اعرابی آن درهم و دینارها را بیرون آورد و نتوانست که باخود حمل کند. افعی گفت: ریسمان کمر خود را بگشا و یک سر آن را به این دو کیسه و سر دیگر آن را به دم من ببند که من آن را تا منزلت می کشم و از تو و آن نگهبانی می کنم. افعی آن را آوردو نگهبان اعرابی و اموالش بود تا با آنها زمین های حاصل خیز و املاک و باغ هایی خرید، سپس جدا شد و برگشت.

ر) تفسیر آیه شریفه «یَسئلونَکَ عَن الخمْر وَالمیْسِر»

عیاشی با سند نقل می کند که:

ابراهیم بن عنبه، به امام هادی علیه السلام نوشت: چنانچه سرور و مولایم مصلحت بداند، بفرماید که مراد از «میسر» در آیه شریفه «یَسئَلُونَکَ عَنِ الخَمر وَ المَیسِر» چیست؟

امام علیه السلام در پاسخ نوشت: «هر چه که با آن قمار شود میسر است و هر مست کننده ای حرام است.»(1)