شرح زیارت جامعه کبیره صفحه 114

کمیل بن زیاد که از اصحاب سرّ حضرت علی علیه السّلام بود. خدمت حضرت آمد و گفت: «ما الحقیقه»؛ حقیقت چیست ؟ حضرت فرمود:

«ما لک و الحقیقه»؛ تو را با حقیقت چه کار؟ عرضه داشت: یا امیر المؤمنین، «ا و لست صاحب سرّک»؛ آیا من صاحب سرّ شما نیستم ؟ گاهی اسرار را برای من بیان می فرمایید. حضرت فرمود: بله، تو از اصحاب سرّ من هستی، امّا نه همۀ اسرار، گوشه ای از حقیقت این است که ما وقتی آب را نوشیدیم لب هایمان مقداری خیس شده و قطره های بسیار کمی در لب های ما سرازیر است. از آن قطره ها مقداری به تو می دهم(1).

امرای کلام

همچنین امیر المؤمنین علیه السّلام در نهج البلاغه می فرماید: «و إنّا لأمراء الکلام »(2) ؛امیر کلام و سخن ما هستیم.

این جمله دو معنا دارد. معنای اوّلش این است: در هر رشته و در هر بابی کسی بهتر از ائمۀ معصومین علیهم السّلام نتوانسته و نمی تواند سخن بگوید. می فرماید: ما امیر کلامیم و ریشه های سخن گفتن در خانۀ ماست. شاخ و برگ و فروع سخن گفتن هم، آویزان به بیت ماست.

مگر در زیارت جامعه نمی گوییم: «کلامکم نور»؛ یعنی کلام و