شرح زیارت جامعه کبیره صفحه 171

عزّ و جلّ عالما غیرهم و انا الحجه علیهم»؛(1)

خدای منّان دوازده هزار عالم آفریده که هرکدام از آن ها از عالمی که ما در آن هستیم (هفت آسمان و هفت زمین) بزرگ تر است و من حجّت و امام بر همۀ آن عالم ها نیز هستم.

بنابراین جایی برای تعجب نمی ماند، وقتی فضّه در جواب قنبر که سراغ امیر المؤمنین علیه السّلام را می گیرد می گوید: «عرج المولی إلی السّماء لتقسیم أرزاق العباد»؛(2) مولا برای تقسیم رزق بندگان به سوی آسمان تشریف بردند. قنبر خیال می کند فضه خاتون، مسخره اش می کند آمد و مولا را در نخلستان پیدا کرد وقتی به حضرت، قضیه را گفت امیر المؤمنین علیه السّلام در جواب فرمودند: «مه یا قنبر لعلّک لم تؤمن بولایتنا حقّ الایمان، الدّنیا و ما فی الدّنیا فی یدنا بمنزله الجوزه». آرام باش ای قنبر! گویا این که تو ایمان حقیقی و کامل به ولایت ما نداری؛ دنیا و آن چه در دنیاست، به مانند گردویی است در دست ما.

معلوم می شود قنبر به اندازۀ فضّه، کنیز حضرت زهرا علیها السّلام نیز خبر ندارد؛ چون فضّه در اندرونی است و قنبر در بیرونی.