- سخن ناشر 1
- درباره شرح زیارت جامعه 11
- مقامات وجود 14
- در دوستی اهل بیت 19
- در تضرع و زاری و عنایت ربانی به مؤلف 20
- در این که جام را از امام رضا گرفت 22
- مقدمه (در این که الفاظ برای معانی واقعی وضع شده اند) 23
- در این که تأویل به نظر عالمان تفسیر است 24
- در ادب زیارت 26
- در تفسیر عرفانی طهارت و غسل و زیارت 27
- در حقیقت زیارت 27
- در ارکان اسم اللَّه 29
- در معنای سلام 30
- اَلسَّلامُ عَلَیکُمْ 30
- سلام از اسماء خداوند است 31
- در معنای حقیقت نبوت 33
- یا أَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّهِ 33
- در عالم حیرت (و عالم موت) 33
- در مرتبه ذکر 34
- مرتبه سوم چیست؟ 37
- سدره المنتهی چیست؟ 37
- روایاتی درباره اهل بیت از عامه و خاصه 41
- روایات اهل سنت در آیه تطهیر 45
- نتیجه گیری از روایات 51
- در مراتب حقیقت 54
- در عدم اشاره به ذات و صفات 54
- در حقیقت محمدیه 62
- در تحلیل طینت 64
- در خلقت عقل 65
- تذکراتی درباره عقل 66
- مقامات سه گانه عالم شهادت 70
- وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَهِ 70
- در ارکان مراتب سه گانه 71
- در علم خدای تعالی 72
- در پیاده شدن اسماء در عوالم و معنای ماه های سال 73
- در اشتقاق اسماء 77
- در حقیقت نبوت 79
- وَ مُخْتَلَفَ الْمَلائِکَهِ 81
- در معنای وحی 86
- در مراتب نبی و رسول و محدث 90
- در مراتب سالکان 91
- در معنای رحمت 96
- وَ مَعْدِنَ الرَّحْمَهِ 96
- در اعتبارات صفات 99
- در اطلاقات علم 101
- وَ خُزَّانَ الْعِلْمِ 101
- وَ خُزَّانَ الْعِلْمِ 101
- مثالی برای احاطه علمی حق تعالی 106
- در این که ائمه مظهر علم خداوندند 110
- امام مبین کیست؟ 112
- در شب قدر چه می گذرد؟ 113
- در زیادت لحظه به لحظه علم امام 113
- بداء پیدایش علم تازه نیست 116
- در پیمان هایی که از انبیاء گرفته اند 121
- وَ مُنْتَهَی الْحِلْمِ 122
- در معنای عقل و خرد 122
- وَ مُنْتَهَی الْحِلْمِ 122
- وَ أُصُولَ الْکَرَمِ 124
- وَ أُصُولَ الْکَرَمِ 124
- میثاقی که خدا از پیامبران گرفت چه بود؟ 125
- وَ قَادَهَ الْأُمَمِ 127
- در سرّ و علانیه محمد و آل محمد 127
- وَ أَوْلِیاءَ النِّعَمِ 135
- وَ أَوْلِیاءَ النِّعَمِ 135
- در جامعیت کمالی انسان 137
- در این که اخبار طینت دو دسته اند 138
- در عدم تنافی اخبار طینت با اختیار 141
- در معنای طینت 144
- در عهد الست 145
- در طینت محمد و آل محمد 147
- اختیار در دیگر موجودات 148
- وَ دَعَائِمَ الْأَخْیارِ 151
- در حقیقت عبودیت 151
- وَ دَعَائِمَ الْأَخْیارِ 151
- مراتب عبودیت 155
- در تفاوت رتبی ولایت خدا و رسول و ائمه 158
- مراتب ولایت 161
- در این که زمین از آن امام است 165
- وَ سَاسَهَ الْعِبَادِ 166
- گسترش ولایت در همه 168
- مراد از امانت چیست؟ 168
- وَ أَرْکَانَ الْبِلادِ 168
- وَ أَبْوَابَ الْإِیمَانِ 173
- در معنای ایمان 173
- در این که هر عضوی ایمانی ویژه به خود دارد 174
- در شناخت حقیقی خدا 177
- وَ أُمَنَاءَ الرَّحْمَنِ 183
- وَ سُلالَهَ النَّبِیینَ 184
- وَ سُلالَهَ النَّبِیینَ 184
- لطیفه ای در معنای این که ائمه از نسل پیامبراند 185
- وَ صَفْوَهَ الْمُرْسَلِینَ 185
- وَ عِتْرَهَ خِیرَهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 186
- وَ عِتْرَهَ خِیرَهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 186
- چرا پیامبر ما حبیب اللَّه نامیده شده است 187
- سرّ خاتمیت 188
- رمز گزینش محمد و آل 191
- در همیشگی بودن خلقت 195
- در غیر متناهی بودن عوالم 196
- در تفویض به پیامبر 197
- السَّلامُ عَلَی أَئِمَّهِ الْهُدَی 198
- السَّلامُ عَلَی أَئِمَّهِ الْهُدَی 198
- در معانی هدایت 198
- چرا قرآن همیشه زنده است 199
- تفسیری کوتاه از آیه نور 200
- وَ مَصَابِیحِ الدُّجَی 200
- وَ أَعْلامِ التُّقَی 205
- وَ أَعْلامِ التُّقَی 205
- مقدمه ای در بیان حقیقت تقوی 206
- وَ ذَوِی النُّهَی 215
- وَ ذَوِی النُّهَی 215
- در تفاوت قرآن و فرقان 216
- وَ أُولِی الْحِجَی 217
- وَ کَهْفِ الْوَرَی 218
- وَ وَرَثَهِ الْأَنْبِیاءِ 219
- اهل بیت دعوت حسنی حضرت ابراهیم(ع) هستند 224
- وَ الدَّعْوَهِ الْحُسْنَی 224
- وَ حُجَجِ اللَّهِ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِوَ الْأُولَی وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 227
- در نشانه الست 227
- در این که ائمه(ع) حجّت های آخرتند 229
- در معنای معرفت 231
- وَ مَسَاکِنِ بَرَکَهِ اللَّهِ 232
- در معنای معرفت در این که فضائل اهل بیت بی شمار است 232
- در معنای حکمت 234
- در مراتب و معانی سرّ 238
- در معنای کتاب 242
- در اوصیاء پیامبران 243
- در این که کتاب واجد حروف اسم اعظم است 244
- امام مبین کیست؟ 248
- در اوصیاء پیامبر خاتم 249
- وَ أَوْصِیاءِ نَبِی اللَّهِ 249
- در لوح اهدایی خدا به پیامبرش در وصیت 252
- در استدلال بر این که ائمه ذرّیه پیامبرند 256
- وَ ذُرِّیهِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 256
- السَّلامُ عَلَی الدُّعَاهِ إِلَی اللَّهِ 258
- در معنای داعی بودن ائمه 258
- وَ الْأَدِلاءِ عَلَی مَرْضَاهِ اللَّهِ 259
- در این که آل محمد منشای همه خوبی ها و ملکاتند 259
- وَ الْمُسْتَقِرِّینَ فِی أَمْرِ اللَّهِ 262
- در معنای عرفانی فقر و فنا 262
- وَ الْمُسْتَقِرِّینَ فِی أَمْرِ اللَّهِ 262
- وَ التَّامِّینَ فِی مَحَبَّهِ اللَّهِ 265
- وَ التَّامِّینَ فِی مَحَبَّهِ اللَّهِ 265
- وَ الُْمخْلِصِینَ فِی تَوْحِیدِ اللَّهِ 266
- در اخلاص 266
- سخنی لطیف در منتهای سیر انسان 267
- هدف خلقت 268
- وَ عِبَادِهِ الْمُکْرَمِینَ الَّذِینَ لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 269
- وَ عِبَادِهِ الْمُکْرَمِینَ الَّذِینَ لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 269
- وَ الْقَادَهِ الْهُدَاهِ 271
- در مراتب پیروی از ائمه(ع) 271
- السَّلامُ عَلَی الْأَئِمَّهِ الدُّعَاهِ 271
- در مرتبه خلّت 275
- تأویلی از آیه ارائه ملکوت به ابراهیم(ع) 277
- وَ السَّادَهِ الْوُلاهِ 280
- وَ أَهْلِ الذِّکْرِ 281
- وَ الذَّادَهِ الْحُمَاهِ 281
- وَ أُولِی الْأَمْرِ 282
- وَ بَقِیهِ اللَّهِ 283
- وَ خِیرَتِهِ 284
- وَ خِیرَتِهِ 284
- در این که اسماء شامل اسماء حسنی و اسماء غیر حسنی می شود 285
- در توفیقیت اسماء 286
- وَ عَیبَهِ عِلْمِهِ 289
- وَ صِرَاطِهِ 290
- صراط چیست؟ 290
- وَ نُورِهِ 291
- أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ 293
- وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ 293
- أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ 293
- در تفاوت واحد و احد 295
- کَمَا شَهِدَ اللَّهُ لِنَفْسِهِ وَ شَهِدَتْ لَهُ مَلائِکَتُهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ مِنْ خَلْقِهِ 297
- در مراتب توحید 297
- لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ 299
- در معنای عزیز 299
- وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ الْمُنْتَجَبُ 301
- وَ رَسُولُهُ الْمُرْتَضَی 301
- أَرْسَلَهُ بِالْهُدَی وَ دِینِ الْحَقِ 302
- در قیام حضرت مهدی(ع) 303
- «لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ» 303
- وَ أَشْهَدُ أَنَّکُمُ الْأَئِمَّهُ الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِیونَ 304
- نور اول: در معنای فطرت و طینت 305
- الْمَعْصُومُونَ 305
- مقدمه ای برای بیان عصمت 305
- مقدمه ای برای بیان عصمت 305
- در خلقت ائمّه(ع) 309
- در شرح حجاب ها 310
- در حقیقت محمدیه 315
- نور دوم: در حقیقت عصمت 315
- در حقیقت محمدیه 315
- در ارواحی که در ائمّه(ع) قرار دارند 316
- در ارواحی که در ائمّه(ع) قرار دارند 316
- نور سوم: در معنای توبه و انابه معصومین علیهم السلام 321
- در اقسام گناهان 323
- در معنای کرامت ائمه(ع) بر دیگر خلایق 330
- الْمُکَرَّمُونَ 330
- الْمُقَرَّبُونَ 333
- مراد از صادقین چیست؟ 333
- الْمُتَّقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُصْطَفَوْنَ 333
- الْمُطِیعُونَ لِلَّهِ 334
- الْفَائِزُونَ بِکَرَامَتِهِ 335
- الْعَامِلُونَ بِإِرَادَتِهِ 335
- ائمّه(ع) ظرف علم پروردگارند 336
- در خلافت ائمّه(ع) از خدا 339
- وَ رَضِیکُمْ خُلَفَاءَ فِی أَرْضِهِ 339
- وَ حُجَجا عَلَی بَرِیتِهِ 341
- وَ مُسْتَوْدَعا لِحِکْمَتِهِ 343
- وَ حَفَظَهً لِسِرِّهِ وَ خَزَنَهً لِعِلْمِهِ 343
- وَ شُهَدَاءَ عَلَی خَلْقِهِ 345
- وَ أَرْکَانا لِتَوْحِیدِهِ 345
- ائمّه(ع) شاهدان بر خلقند 345
- وَ أَدِلاءَ عَلَی صِرَاطِهِ 349
- وَ أَعْلاما لِعِبَادِهِ 349
- وَ مَنَارا فِی بِلادِهِ 349
- عَصَمَکُمُ اللَّهُ مِنَ الزَّلَلِ 350
- در آزمایش و فتنه ها 352
- در مراتب طهارت ائمه(ع) 354
- فَعَظَّمْتُمْ جَلالَهُ 356
- در معنای تکبیر 357
- وَ أَکْبَرْتُمْ شَأْنَهُ 357
- در عینیت صفات حق با ذات 358
- وَ مَجَّدْتُمْ کَرَمَهُ 358
- در ذکر خدا 361
- أَدْمَنْتُمْ ذِکْرَهُ 361
- در میثاق 363
- وَ أَحْکَمْتُمْ عَقْدَ طَاعَتِهِ 364
- وَ نَصَحْتُمْ لَهُ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانِیهِ 364
- در معنای حکمت و موعظه حسنه و جدال احسن 365
- در غایت خلقت انسان 369
- در این که انسان آینه صفات جلالی و جمالی است 371
- در چرایی و حقیقت امر و نهی 374
- در شکیبایی 376
- وَ صَبَرْتُمْ عَلَی مَا أَصَابَکُمْ فِی جَنْبِهِ 376
- وَ أَقَمْتُمُ الصَّلاهَ 378
- در معنای اقامه نماز 378
- وَ آتَیتُمُ الزَّکَاهَ 379
- وَ جَاهَدْتُمْ فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ 380
- در معنای جهاد 380
- در حقیقت احکام و فرائض الهی 381
- وَ بَینْتُمْ فَرَائِضَهُ 381
- حَتَّی أَعْلَنْتُمْ دَعْوَتَهُ 381
- در بیان حدود و احکام اشیاء 382
- وَ نَشَرْتُمْ شَرَائِعَ أَحْکَامِهِ 382
- وَ صِرْتُمْ فِی ذَلِکَ مِنْهُ إِلَی الرِّضَاوَ سَلَّمْتُمْ لَهُ الْقَضَاءَ 383
- در رضا 383
- وَ سَنَنْتُمْ سُنَّتَهُ 383
- وَ صَدَّقْتُمْ مِنْ رُسُلِهِ مَنْ مَضَی 384
- فَالرَّاغِبُ عَنْکُمْ مَارِقٌ 385
- وَ اللازِمُ لَکُمْ لاحِقٌ 385
- در معنای حق 386
- وَ الْمُقَصِّرُ فِی حَقِّکُمْ زَاهِقٌ 386
- در میراث نبوت 388
- وَ مِیرَاثُ النُّبُوَّهِ عِنْدَکُمْ 388
- در این که ائمه(ع) مبدأ و منتهای مردم هستند 390
- وَ إِیابُ الْخَلْقِ إِلَیکُمْ وَ حِسَابُهُمْ عَلَیکُمْ 390
- وَ فَصْلُ الْخِطَابِ عِنْدَکُمْ وَ آیاتُ اللَّهِ لَدَیکُمْ وَعَزَائِمُهُ فِیکُمْ وَ نُورُهُ وَ بُرْهَانُهُ عِنْدَکُمْ وَ أَمْرُهُ إِلَیکُمْ 392
- وَ فَصْلُ الْخِطَابِ عِنْدَکُمْ وَ آیاتُ اللَّهِ لَدَیکُمْ وَعَزَائِمُهُ فِیکُمْ وَ نُورُهُ وَ بُرْهَانُهُ عِنْدَکُمْ وَ أَمْرُهُ إِلَیکُمْ 392
- در امامت 394
- در این که امامت به اختیار مردم نیست 396
- مَنْ وَالاکُمْ فَقَدْ وَالَی اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاکُمْ فَقَدْ عَادَی اللَّهَ 401
- وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِکُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ 402
- وَ مَنْ أَحَبَّکُمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَکُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ 402
- در این که ائمه(ع) صراط مستقیم و اسم اعظم پروردگارند 403
- وَ شُهَدَاءُ دَارِ الْفَنَاءِ وَ شُفَعَاءُ دَارِ الْبَقَاءِ 404
- در مراتب نبوت و طینت 404
- وَ الرَّحْمَهُ الْمَوْصُولَهُ 408
- در معنای رحمت و فضل 408
- وَ الآْیهُ الَْمخْزُونَهُ 410
- در معنای آیه مخزونه 410
- وَ الْأَمَانَهُ الَْمحْفُوظَهُ 412
- در معنای امانت الهی 412
- در تأویل باب حطّه 414
- وَ الْبَابُ الْمُبْتَلَی بِهِ النَّاسُ 414
- مَنْ أَتَاکُمْ نَجَا وَ مَنْ لَمْ یأْتِکُمْ هَلَکَ 417
- در فرقه ناجیه 417
1- 462. سوره اسراء، آیه 9.
2- 463. سوره شوری، آیه 53.
3- 464. کافی، 1 / 191، باب انّ الأئمه هم الهداه.
وَ مَصَابِیحِ الدُّجَی
وَ مَصَابِیحِ الدُّجَی
«مصباح» به معنای چراغ است، و به کنایه در هر چه که باعث راهنمایی شود به کار می رود. «دجی» به ضمه جمع «دجیه» به ضم به معنای تاریکی است.
تفسیری کوتاه از آیه نور
آن حضرت با این جمله اشاره به آیه شریفه نور دارد: «اللَّهُ نُورُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاهٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَهٍ الزُّجَاجَهُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّی یوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبَارَکَهٍ زَیتُونِهٍ لَا شَرْقِیهٍ وَلَا غَرْبِیهٍ یکَادُ زَیتُهَا یضِی ءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَی نُورٍ یهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یشَاءُ وَیضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَی ءٍ عَلِیمٌ»(1) یعنی: «خداوند نور آسمانها و زمین است، قصه نور او همانند چراغدانی است که در آن چراغی باشد، چراغ در شیشه ای و شیشه به سان کوکبی نورانی است که در آن چراغی از درخت زیتون مبارک که شرقی و غربی نیست، می باشد روغنی که اگر آتش به آن نخورد نیز نزدیک به درخشش است، نور بالای نور است، خداوند هر کس را خواهد به نور خویش راهنمایی می کند، و خداوند ضرب المثل هایی برای مردم می آوردو او به همه اشیاء داناست».
در آیه شریفه برای مؤمن پنج مرتبه قرار داده است و فرمود: «مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاهٍ فِیها مِصْباحٌ...» مراد از این مصباح مجموعه چیزهایی موجود در آن از فتیله و روغن و شیشه و محتویات آن می باشد، و مراد از آن مرتبه اسم اللَّه با مجموعه مراتب پنج گانه و آن مظهر همه آن مرتبه است، زیرا مشکوه را ظرف وی قرار داد، آنگاه خداوند در اجزای این مصباح(چراغ) سخن گفت و فرمود: مصباح در زجاجه است، مراد از این مصباح «فتیله کشنده روغن است که به تدریج آن را بالا می کشد به قرینه جمله بعد که فرمود: «یوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبارَکَهٍ...» چه این که وقود به معنای گیرانه و هیزم برای چیزی است که می خواهند بسوزانند، و آن چیز فتیله است و شیشه مراد نیست، و مراد از آن مرتبه اسم اللَّه در عالم ولایت نوریه و همه مبدای اسماء حسنی و مصدر ارباب انواع است که منشای همه آثار است، پس این مرتبه نخست مؤمن و تشخص یافتن یک جزء از مصباح اول که مرکب است می باشد.