شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 258

1- 601. سوره انعام، آیه 84.

2- 602. سوره آل عمران، آیه 61.

3- 603. سوره نساء، آیه 23.

ای اباالجارود از ایشان بپرس آیا رسول خدا می تواند زنهای حسن و حسین را به نکاح خود درآورد؟ اگر پاسخ دادند آری، پس دروغ گفتند و فاسق شدند و اگر گفتند: نه، در این صورت ثابت می شود که امام حسن و امام حسین فرزندان صلبی رسول خدا هستند.»

السَّلامُ عَلَی الدُّعَاهِ إِلَی اللَّهِ

در معنای داعی بودن ائمه

در شرح قول فقره: «والدعوه الحسنی» بیان شد که حقیقت دعا عبارت از قول و یا فعلی است که علت توجه خوانده شده به خواننده است، این سخن و یا فعل دعوت کننده خواننده است، و چون سر آل محمدصلی الله علیه وآله در همه نفوس به ودیعت گذاشته شده لذا بودن آن همان دعوت خدای تعالی است، و همین خواننده به سوی خداست، مثل آتشی که خداوند برای موسی در درخت روشن کرد، و آن آتش موسی را خواند، و او را به درخت متوجه و ملتفت کرد، «هنگامی که موسی به درخت رسید، خداوند صدا کرد: ای موسی من خدا هستم» و همین دعای ائمه علیهم السلام در سّر می باشد.

و اما دعای ائمه در علانیه این است که ایشان جهاد می کنند سخن می گویند و موعظه ها می نمایند، و داراری زهد و عباداتند به طوری که هر کس ایشان را بشناسد، و معامله ایشان با خدا و مراقبت در فرمانبرداری او را ببینند شکی نمی کنند که ایشان رهبران مردم به سوی خدا و راههای خدا و بندگان گرامی پروردگارنند که در گفتار از خداوند پیشی نمی گیرند، و فرامین او را اطاعت می کنند، بنابراین موعظه و بیدار و متنبه می شود، به این که او دارای خدایی است که شایستگی عبادت دارد، و نباید به او شرک ورزید و او را معصیت نمی کند و سپاسگزاری کرده و کفران نمی نماید، و به او تکیه می کند و از او احساس بی نیازی نمی کنند، چنان که هر کسی در سیره ایشان بنگرد متوجه آن شود، حتی مخالفان در همه اعصار به زهد آنها معترف بودند و جلالت ایشان را اذعان داشتند و تصدیق می کردند که ایشان برگزیدگان خدا و بندگان صالح خدا هستند، مثل معاویه و هارون و مأمون و دیگران، علت عداوت و دشمنی آنها با ائمه ترس از زوال سلطنت شان بوده است.